Neoehrlichioza - nowa  choroba odzwierzęca przenoszona przez kleszcze

Neoehrlichioza to nowa pojawiająca się choroba odzwierzęca przenoszona przez kleszcze wywoływana przez Candidatus Neoehrlichia mikurensis.


Candidatus Neoehrlichia mikurensis jest nowym patogenem przenoszonym przez kleszcze, powodującym ogólnoustrojowy zespół zapalny, głównie u osób z chorobami hematologicznymi lub autoimmunologicznymi.


W kilku krajach europejskich zidentyfikowano nowy patogen przenoszony przez kleszcze Ixodes ricinus - Candidatus Neoehrlichia mikurensis. Jest to Gram-ujemna bakteria wewnątrzkomórkowa należąca do rodziny Anaplasmataceae. Na całym świecie opisano 23 przypadki, w tym 16 w Europie.

Zakażenie Candidatus Neoehrlichia mikurensis u ludzi charakteryzuje się:
  • gorączką,
  • bólem głowy,
  • nudnościami,
  • bólami stawów,
  • zmianami zakrzepowymi lub krwotocznymi,
  • wylewami podskórnymi,
  • wysypką krwotoczną,
  • ogólnym złym samopoczuciem,
  • utratą masy ciała.

Przebieg zakażenia może być ostry lub przewlekły. Diagnostyka opiera się na badaniu TaqMan real-time PCR, które pozwala na wykrycie genu kodującego 16S rRNA oraz rozmazie krwi. Lekiem z wyboru jest doksycyklina. Ze względu na powszechne występowanie kleszczy Ixodes ricinus w Polsce, istnieje prawdopodobieństwo zakażenia Candidatus Neoehrlichia mikurensis wśród pacjentów ukąszonych przez kleszcze. Wykazano możliwość bezobjawowego zakażenia ludzi Candidatus Neoehrlichia mikurensis w północno-wschodniej Polsce, co potwierdza konieczność prowadzenia badań na większą skalę.


Ponieważ nie jest on ani dobrze znany, ani dobrze rozpoznany, może być błędnie zdiagnozowany jako nawrót choroby podstawowej lub jako niezwiązany z nią miażdżycowy incydent naczyniowy. Patogen jest przenoszony przez twarde kleszcze z rodzaju Ixodes i jest ściśle związany z gryzoniami, u których występuje przenoszenie przezłożyskowe. 



Wskaźniki zakażeń różnią się znacznie u kleszczy i gryzoni, ale przyczyny ich zmienności przestrzenno-czasowej są w dużej mierze nieznane. 
Najpilniejszymi potrzebami badawczymi są hodowla in vitro patogenu, opracowanie specyficznych testów serologicznych, określenie pełnej sekwencji genomowej, rutynowe wdrożenie diagnostyki molekularnej u chorych pacjentów z określonym panelem chorób podstawowych oraz promowanie wiedzy na temat neoehrlichiozy wśród lekarzy ogólnych, lekarzy szpitalnych i grup ryzyka.