Bronchomalacja

Bronchomalacja to schorzenie charakteryzujące się osłabieniem, zwiotczeniem lub nieprawidłową elastycznością ścian oskrzeli. W wyniku tego oskrzela mogą się zapadać, szczególnie podczas wydechu, co prowadzi do utrudnionego przepływu powietrza przez drogi oddechowe.

Podział bronchomalacji

Wrodzona bronchomalacja:

  • Wynika z wrodzonych nieprawidłowości w budowie chrząstek oskrzelowych.
  • Może być związana z innymi wadami genetycznymi, takimi jak zespół DiGeorge’a czy trisomia 21.
  • Zwykle diagnozowana u niemowląt i małych dzieci.


Nabyta bronchomalacja:

Może wystąpić w każdym wieku.

  • Przyczyny obejmują: 
    • Przewlekłe infekcje dróg oddechowych (np. gruźlica, nawracające zapalenie oskrzeli).
    • Uraz mechaniczny lub ucisk na oskrzela (np. przez guz lub powiększone węzły chłonne).
    • Długotrwałe stosowanie mechanicznej wentylacji.


Objawy bronchomalacji

  • Świsty oddechowe – słyszalne podczas wydechu, szczególnie podczas wysiłku fizycznego lub infekcji dróg oddechowych.
  • Chroniczny kaszel – suchy lub z odkrztuszaniem śluzu.
  • Duszność – nasilająca się przy wysiłku, płaczu lub śmiechu.
  • Częste infekcje dróg oddechowych – np. zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc.
  • Cyanosis (sinica) – w ciężkich przypadkach, gdy dochodzi do niedotlenienia.


Diagnostyka


Bronchomalację diagnozuje się za pomocą następujących metod:

  • Bronchoskopia – pozwala na bezpośrednią wizualizację dróg oddechowych i potwierdzenie zapadania się ścian oskrzeli podczas oddychania.
  • Tomografia komputerowa (TK) – wykrywa zmiany strukturalne w drogach oddechowych.
  • Badania czynnościowe płuc – ocena przepływu powietrza w drogach oddechowych.
  • Rezonans magnetyczny (MRI) – stosowany rzadziej, ale może pomóc w ocenie ucisku zewnętrznego na oskrzela.


Leczenie bronchomalacji


Leczenie zależy od przyczyny, wieku pacjenta oraz nasilenia objawów:

Terapia zachowawcza:

  • Unikanie czynników drażniących: dymu tytoniowego, smogu.
  • Leczenie infekcji dróg oddechowych: antybiotyki w przypadku bakteryjnych zakażeń.
  • Terapia wziewna: leki rozszerzające oskrzela (beta-2-mimetyki), sterydy wziewne.
  • Fizjoterapia oddechowa: ułatwia oczyszczanie dróg oddechowych z nadmiaru śluzu.


Leczenie chirurgiczne (w ciężkich przypadkach):

  • Tracheobronchoplastyka: operacyjne wzmocnienie ścian oskrzeli.
  • Stenty oskrzelowe: wprowadzenie rurki wspierającej strukturę oskrzela i zapobiegającej zapadaniu się ścian.