Zespół cieśni nadgarstka
Strona sklepu AdMed s.c. NIP: 618-21-29-121 zawiera również produkty wyrobów medycznych przeznaczonych tylko dla profesjonalistów. Czy w momencie zakupu wyrobów medycznych potwierdzasz, że jesteś profesjonalistą z branży medycznej lub farmaceutycznej?
Potwierdzam
Zespół cieśni nadgarstka jest klasyfikowany jako neuropatia uciskowa, zaburzenie nerwów obwodowych, w którym ucisk wywierany jest na nerw. Ból nadgarstka oraz drętwienie i mrowienie w dłoniach to podstawowe objawy. Zbadaj przyczyny cieśni nadgarstka oraz stan leczenia i powrotu do zdrowia. Co to jest zespół cieśni nadgarstka? Kanał nadgarstka to anatomiczna struktura w kończynie górnej (obszar od przedramienia do dłoni), przez którą przechodzi nerw pośrodkowy, ścięgna i naczynia krwionośne.
Zespół cieśni nadgarstka to grupa objawów neurologicznych, takich jak parestezje i sztywność dystalnej części kończyny górnej, zwłaszcza palców. Obecnie stan ten jest bardziej znany jako zespół cieśni nadgarstka. Monotonne wykonywanie tego samego schematu ruchowego, powtarzające się ruchy nadgarstka, przeciążają ten obszar narządu ruchu i powodują objawy.
Zespół cieśni nadgarstka - przyczyny
Cieśń nadgarstka jest spowodowana obrzękiem anatomii otaczającej nerw pośrodkowy. Zwykle jest to wynikiem chronicznego obciążenia ze względu na charakter wykonywanej pracy. W szczególności mówimy tutaj o czynnościach wymagających wyprostu i zgięcia nadgarstka. Fryzjerzy, mechanicy, pracownicy biurowi, budowlańcy i muzycy należą do osób szczególnie narażonych na narażenie na ośrodkowy układ nerwowy. Inne czynniki predysponujące to: choroby zwyrodnieniowe, urazy nadgarstka (np. złamania), choroby endokrynologiczne i metaboliczne, w tym niedoczynność tarczycy, dna moczanowa, choroby reumatyczne, takie jak reumatoidalne zapalenie stawów, niedobory witamin B12 i B6 czy ciąża u kobiet. W tym ostatnim cykliczny obrzęk sprzyja uciskowi nerwu pośrodkowego.
Zespół cieśni nadgarstka - objawy
Objawy zespołu cieśni nadgarstka są początkowo subtelne i krótkotrwałe. Stopniowo nasilają się i trwają dłużej w miarę wzrostu nacisku na nerwy. Do najczęściej obserwowanych objawów należą: Drętwienie i mrowienie dłoni, zwłaszcza pierwszych trzech palców, w tym ból kciuka, Ból nadgarstka, słabe mięśnie, słabe opuszki palców, Zmniejszona precyzja poszczególnych uchwytów. Choroba może powodować zanik mięśni otaczających kłębek kciuka, zespół de Quervaina, upuszczanie przedmiotów w dłoni lub trudności w zaciśnięciu pięści. Zespół cieśni nadgarstka - diagnoza W procesie diagnostycznym ZKN wyróżnia się wywiad z pacjentem. Lekarz pyta o lokalizację objawów i charakter wykonywanej pracy. Jest to istotne dla pogłębienia programu diagnostycznego i uzasadnienia dalszych badań obrazowych.
Zanim to jednak nastąpi, można wykonać nieinwazyjne testy, aby wstępnie ocenić, czy nerw pośrodkowy jest ściśnięty. Należą do nich: test Phalena, test odwróconego Phalena, test Tinela i test Durkana. Aby lepiej poznać stan i stopień ucisku nerwu pośrodkowego, specjalista może zlecić wykonanie badania USG, RTG, rezonansu magnetycznego czy badań przewodnictwa nerwowego (EMG, elektromiografia).
Zespół cieśni nadgarstka - Leczenie
Leczenie zespołu cieśni nadgarstka nie zawsze wymaga operacji. Czasami ogranicza się to do stosowania preparatów farmaceutycznych w połączeniu z fizjoterapią. Dopiero w przypadku nieskuteczności tych form leczenia zostanie podjęta decyzja o zastosowaniu interwencji chirurgicznej. Operacja cieśni nadgarstka jest zabiegiem chirurgicznym wykonywanym w znieczuleniu miejscowym i nie wymaga specjalnego przygotowania. Polega na przecięciu struktury zwanej troczkiem zginaczy, która odbarcza kanał nadgarstka i zwiększa przestrzeń wewnątrz kanału. To z kolei zmniejsza nacisk na nerw i eliminuje objawy. W niektórych przypadkach wskazane jest odciążenie dłoni w postaci szyn lub ortez, mających na celu zmniejszenie obciążenia kończyny, a tym samym zwiększenie przestrzeni w kanale nadgarstka. Często łączy się go z jednoczesnymi zastrzykami sterydowymi.
Zespół cieśni nadgarstka - leki
Leczenie farmakologiczne może ograniczać się do wyżej wymienionych zastrzyków sterydowych i unieruchomienia chorej kończyny. Ponadto stosuje się leki o działaniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Można je aplikować bezpośrednio na okolice nadgarstka w postaci tabletek lub maści lub żelu.
Metody leczenia
W chirurgicznym leczeniu zespołu cieśni nadgarstka wyróżnia się dwie techniki. Pierwsza polega na zastosowaniu chirurgii endoskopowej, która zmniejsza rozmiar blizn pooperacyjnych. Druga odbywa się w tradycyjny sposób - nacinając warstwy skóry na odpowiednią długość. W obu przypadkach istotą jest dotarcie do struktur generujących stres i częściowe ich przecięcie lub usunięcie. Przywraca to możliwość przewodzenia nerwu przez nerw pośrodkowy i usuwa ucisk. Czego nie możesz robić po operacji cieśni nadgarstka? Przez kilka tygodni po operacji należy unikać podnoszenia ciężkich przedmiotów, nie dopuszczać do zamoczenia rany, a przez kilka pierwszych dni, także w nocy, zaleca się ułożenie operowanej kończyny powyżej poziomu serca. Warto co kilka godzin stosować zimne okłady (w postaci okładów z lodu lub kompresów żelowych), aby zmniejszyć obrzęk i przyspieszyć okres rekonwalescencji.
Niektóre ćwiczenia można wykonać zaraz po powrocie do domu. Należy jednak upewnić się, że lekarz i terapeuta na to pozwalają. Jeśli tak, delikatnie zginaj i prostuj wszystkie palce co godzinę i powtarzaj dziesiątki razy. Następne ćwiczenie polega na zbliżaniu wszystkich palców do kciuka. Robią kilka powtórzeń co godzinę. Po zdjęciu szwów rozpocznij mobilizację blizny zgodnie z zaleceniami terapeuty. Po kilku tygodniach stosuj także ćwiczenia maksymalizujące zakres ruchu w formach zgięcia grzbietowego i dłoniowego, doskonal technikę ślizgu ścięgien, rozciągaj mięśnie zginaczy oraz ćwicz zwiększanie siły mięśniowej na coraz cięższych maszynach i masażerach.
Zespół cieśni nadgarstka - fizjoterapia
Fizjoterapia zespołu cieśni nadgarstka oferuje szereg środków mających na celu zmniejszenie stanu zapalnego, bólu i przywrócenie funkcji.
Fizjoterapia, która może pomóc w walce z tym schorzeniem, obejmuje: krioterapię miejscową, laseroterapię, naświetlanie polem magnetycznym, masaż wirowy, elektroterapię, fonoforezę i wiele innych zabiegów, których zastosowanie pozostawia się w gestii specjalisty. Terapia ruchowa obejmuje ćwiczenia fizyczne, suche igłowanie, kinesiotaping, terapię manualną, masaż oraz różne formy terapii powięziowych i osteopatycznych.
Zespół cieśni nadgarstka - profilaktyka
Zespół cieśni nadgarstka może bardzo utrudniać codzienne funkcjonowanie, dlatego warto zachować środki ostrożności. Pamiętaj o zasadach ergonomii pracy. W przypadku narażenia na duże obciążenia warto tymczasowo zastosować ortezę nadgarstka lub aplikację do kinesiology tapingu.
W przypadku pracowników biurowych użycie odpowiedniej podkładki pod mysz może zmniejszyć obciążenie nadgarstka i przedramienia, warto też wybrać pionową mysz komputerową. W miarę możliwości należy unikać powtarzalnych, monotonnych ruchów rąk.
Zespół cieśni nadgarstka to grupa objawów neurologicznych, takich jak parestezje i sztywność dystalnej części kończyny górnej, zwłaszcza palców. Obecnie stan ten jest bardziej znany jako zespół cieśni nadgarstka. Monotonne wykonywanie tego samego schematu ruchowego, powtarzające się ruchy nadgarstka, przeciążają ten obszar narządu ruchu i powodują objawy.
Zespół cieśni nadgarstka - przyczyny
Cieśń nadgarstka jest spowodowana obrzękiem anatomii otaczającej nerw pośrodkowy. Zwykle jest to wynikiem chronicznego obciążenia ze względu na charakter wykonywanej pracy. W szczególności mówimy tutaj o czynnościach wymagających wyprostu i zgięcia nadgarstka. Fryzjerzy, mechanicy, pracownicy biurowi, budowlańcy i muzycy należą do osób szczególnie narażonych na narażenie na ośrodkowy układ nerwowy. Inne czynniki predysponujące to: choroby zwyrodnieniowe, urazy nadgarstka (np. złamania), choroby endokrynologiczne i metaboliczne, w tym niedoczynność tarczycy, dna moczanowa, choroby reumatyczne, takie jak reumatoidalne zapalenie stawów, niedobory witamin B12 i B6 czy ciąża u kobiet. W tym ostatnim cykliczny obrzęk sprzyja uciskowi nerwu pośrodkowego.
Zespół cieśni nadgarstka - objawy
Objawy zespołu cieśni nadgarstka są początkowo subtelne i krótkotrwałe. Stopniowo nasilają się i trwają dłużej w miarę wzrostu nacisku na nerwy. Do najczęściej obserwowanych objawów należą: Drętwienie i mrowienie dłoni, zwłaszcza pierwszych trzech palców, w tym ból kciuka, Ból nadgarstka, słabe mięśnie, słabe opuszki palców, Zmniejszona precyzja poszczególnych uchwytów. Choroba może powodować zanik mięśni otaczających kłębek kciuka, zespół de Quervaina, upuszczanie przedmiotów w dłoni lub trudności w zaciśnięciu pięści. Zespół cieśni nadgarstka - diagnoza W procesie diagnostycznym ZKN wyróżnia się wywiad z pacjentem. Lekarz pyta o lokalizację objawów i charakter wykonywanej pracy. Jest to istotne dla pogłębienia programu diagnostycznego i uzasadnienia dalszych badań obrazowych.
Zanim to jednak nastąpi, można wykonać nieinwazyjne testy, aby wstępnie ocenić, czy nerw pośrodkowy jest ściśnięty. Należą do nich: test Phalena, test odwróconego Phalena, test Tinela i test Durkana. Aby lepiej poznać stan i stopień ucisku nerwu pośrodkowego, specjalista może zlecić wykonanie badania USG, RTG, rezonansu magnetycznego czy badań przewodnictwa nerwowego (EMG, elektromiografia).
Zespół cieśni nadgarstka - Leczenie
Leczenie zespołu cieśni nadgarstka nie zawsze wymaga operacji. Czasami ogranicza się to do stosowania preparatów farmaceutycznych w połączeniu z fizjoterapią. Dopiero w przypadku nieskuteczności tych form leczenia zostanie podjęta decyzja o zastosowaniu interwencji chirurgicznej. Operacja cieśni nadgarstka jest zabiegiem chirurgicznym wykonywanym w znieczuleniu miejscowym i nie wymaga specjalnego przygotowania. Polega na przecięciu struktury zwanej troczkiem zginaczy, która odbarcza kanał nadgarstka i zwiększa przestrzeń wewnątrz kanału. To z kolei zmniejsza nacisk na nerw i eliminuje objawy. W niektórych przypadkach wskazane jest odciążenie dłoni w postaci szyn lub ortez, mających na celu zmniejszenie obciążenia kończyny, a tym samym zwiększenie przestrzeni w kanale nadgarstka. Często łączy się go z jednoczesnymi zastrzykami sterydowymi.
Zespół cieśni nadgarstka - leki
Leczenie farmakologiczne może ograniczać się do wyżej wymienionych zastrzyków sterydowych i unieruchomienia chorej kończyny. Ponadto stosuje się leki o działaniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Można je aplikować bezpośrednio na okolice nadgarstka w postaci tabletek lub maści lub żelu.
Metody leczenia
W chirurgicznym leczeniu zespołu cieśni nadgarstka wyróżnia się dwie techniki. Pierwsza polega na zastosowaniu chirurgii endoskopowej, która zmniejsza rozmiar blizn pooperacyjnych. Druga odbywa się w tradycyjny sposób - nacinając warstwy skóry na odpowiednią długość. W obu przypadkach istotą jest dotarcie do struktur generujących stres i częściowe ich przecięcie lub usunięcie. Przywraca to możliwość przewodzenia nerwu przez nerw pośrodkowy i usuwa ucisk. Czego nie możesz robić po operacji cieśni nadgarstka? Przez kilka tygodni po operacji należy unikać podnoszenia ciężkich przedmiotów, nie dopuszczać do zamoczenia rany, a przez kilka pierwszych dni, także w nocy, zaleca się ułożenie operowanej kończyny powyżej poziomu serca. Warto co kilka godzin stosować zimne okłady (w postaci okładów z lodu lub kompresów żelowych), aby zmniejszyć obrzęk i przyspieszyć okres rekonwalescencji.
Niektóre ćwiczenia można wykonać zaraz po powrocie do domu. Należy jednak upewnić się, że lekarz i terapeuta na to pozwalają. Jeśli tak, delikatnie zginaj i prostuj wszystkie palce co godzinę i powtarzaj dziesiątki razy. Następne ćwiczenie polega na zbliżaniu wszystkich palców do kciuka. Robią kilka powtórzeń co godzinę. Po zdjęciu szwów rozpocznij mobilizację blizny zgodnie z zaleceniami terapeuty. Po kilku tygodniach stosuj także ćwiczenia maksymalizujące zakres ruchu w formach zgięcia grzbietowego i dłoniowego, doskonal technikę ślizgu ścięgien, rozciągaj mięśnie zginaczy oraz ćwicz zwiększanie siły mięśniowej na coraz cięższych maszynach i masażerach.
Zespół cieśni nadgarstka - fizjoterapia
Fizjoterapia zespołu cieśni nadgarstka oferuje szereg środków mających na celu zmniejszenie stanu zapalnego, bólu i przywrócenie funkcji.
Fizjoterapia, która może pomóc w walce z tym schorzeniem, obejmuje: krioterapię miejscową, laseroterapię, naświetlanie polem magnetycznym, masaż wirowy, elektroterapię, fonoforezę i wiele innych zabiegów, których zastosowanie pozostawia się w gestii specjalisty. Terapia ruchowa obejmuje ćwiczenia fizyczne, suche igłowanie, kinesiotaping, terapię manualną, masaż oraz różne formy terapii powięziowych i osteopatycznych.
Zespół cieśni nadgarstka - profilaktyka
Zespół cieśni nadgarstka może bardzo utrudniać codzienne funkcjonowanie, dlatego warto zachować środki ostrożności. Pamiętaj o zasadach ergonomii pracy. W przypadku narażenia na duże obciążenia warto tymczasowo zastosować ortezę nadgarstka lub aplikację do kinesiology tapingu.
W przypadku pracowników biurowych użycie odpowiedniej podkładki pod mysz może zmniejszyć obciążenie nadgarstka i przedramienia, warto też wybrać pionową mysz komputerową. W miarę możliwości należy unikać powtarzalnych, monotonnych ruchów rąk.
Validate your login