Enteropatia z utratą białka – rzadka, ale poważna choroba przewodu pokarmowego
Tags
utrata białek przewód pokarmowy jelita choroba

Enteropatia z utratą białka (ang. protein-losing enteropathy, PLE) to zespół objawów spowodowany nadmierną utratą białek przez przewód pokarmowy. Choć występuje rzadko, jej konsekwencje mogą być poważne, dlatego wczesne rozpoznanie i leczenie są kluczowe.

 

Na czym polega enteropatia z utratą białka?

 

W prawidłowych warunkach organizm nie traci znacznych ilości białek przez jelita. W przypadku PLE dochodzi jednak do patologicznego przesączania białek osocza (takich jak albumina, immunoglobuliny, transferyna) do światła jelit. Skutkuje to obniżeniem poziomu białek we krwi (hipoproteinemią), co prowadzi do takich objawów jak:

  • Obrzęki (najczęściej kończyn dolnych lub wokół oczu),
  • Wodobrzusze,
  • Osłabienie,
  • Spadek odporności,
  • Biegunki i utrata masy ciała.

 

Przyczyny PLE

 

Enteropatia z utratą białka nie jest chorobą samą w sobie, lecz objawem innych schorzeń. Może być spowodowana przez:

  1. Choroby zapalne jelit (np. choroba Leśniowskiego-Crohna),
  2. Niewydolność serca (szczególnie u dzieci),
  3. Choroby nowotworowe (np. chłoniaki),
  4. Choroby limfatyczne (np. wrodzona limfangiektazja jelitowa),
  5. Zakażenia pasożytnicze (np. Giardia lamblia).

 

Diagnostyka

 

Rozpoznanie PLE bywa trudne, ponieważ objawy są niespecyficzne. W diagnostyce wykorzystuje się:

  1. Badania krwi – wykazujące hipoproteinemię, hipoalbuminemię,
  2. Badanie kału na obecność α1-antytrypsyny – to białko nie ulega trawieniu, więc jego obecność w kale w dużych ilościach wskazuje na utratę białek jelitowych,
  3. Endoskopia i biopsja jelita cienkiego – pozwala ocenić ewentualne zmiany zapalne lub limfatyczne,
  4. Badania obrazowe – w tym scyntygrafię z oznakowanym albuminą.

 

Leczenie

 

Leczenie zależy od przyczyny. Zwykle obejmuje:

  • Leczenie choroby podstawowej (np. farmakoterapia w chorobie Crohna),
  • Dieta wysokobiałkowa,
  • W niektórych przypadkach – dieta niskotłuszczowa i bogata w trójglicerydy o średnim łańcuchu (MCT), które są łatwiej przyswajalne.

U dzieci z wrodzoną limfangiektazją może być konieczne leczenie dietetyczne przez całe życie.