Elektroakupunktura: nowoczesna metoda terapii z tradycyjnym wsparciem

Elektroakupunktura to nowoczesna forma tradycyjnej, cenionej od wieków chińskiej metody leczenia – akupunktury. Metoda ta polega na wzmocnieniu działania poprzez elektryczną stymulację punktów akupunkturowych za pomocą prądu o niskiej częstotliwości. Elektroakupunktura skutecznie łagodzi ból i wspiera leczenie różnych schorzeń. W artykule przedstawiono mechanizm działania, wskazania, przeciwwskazania, korzyści oraz przebieg zabiegu elektroakupunktury.

 

Co to jest elektroakupunktura?

Elektroakupunktura ma swoje korzenie w XVIII wieku, kiedy włoscy naukowcy Luigi Galvani i Alessandro Volta opracowali metody wykorzystujące prąd niskiego napięcia do terapii człowieka, znane jako galwanoterapia. W XIX wieku francuski neurolog Guillaume Duchenne zdefiniował pojęcie i zasady elektroakupunktury. Jednak jej dynamiczny rozwój przypadł na XX wiek. 

Elektroakupunktura to współczesna odmiana tradycyjnej akupunktury, dostępna w dwóch wariantach: igłowym oraz bezigłowym, wykorzystującym specjalne stymulatory do przezskórnej stymulacji nerwów. Metoda ta łączy wielowiekową wiedzę o terapii nakłuwaniem określonych punktów na ciele z zastosowaniem prądu elektrycznego o niskiej mocy i określonej częstotliwości impulsów, aby wspomagać organizm.

 

Na czym polega zabieg elektroakupunktury?

Elektroakupunktura to metoda terapeutyczna łącząca tradycyjną akupunkturę z wykorzystaniem prądu elektrycznego. W trakcie zabiegu cienkie igły akupunkturowe wprowadza się w wybrane punkty na ciele pacjenta, a następnie łączy z urządzeniem emitującym prąd o niskim natężeniu. Zabieg elektroakupunktury polega na stymulacji punktów akupunkturowych za pomocą impulsów elektromagnetycznych o określonych parametrach częstotliwości i natężenia. Podczas procedury wykorzystuje się urządzenia generujące prąd o zmiennym natężeniu w zakresie 10-500 mikroamper, napięciu do 5V oraz częstotliwości nieprzekraczającej 10Hz.

Podczas zabiegu elektroakupunktury urządzenie generuje impulsy elektryczne o określonej częstotliwości i natężeniu, dostarczając energię do organizmu w sposób, który w tradycyjnej akupunkturze był osiągany przez manualne poruszanie igłami przez terapeutę. Główna różnica polega na tym, że przepływ prądu między dwiema igłami (dlatego zawsze stosuje się ich parzystą liczbę) pozwala na stymulację znacznie większego obszaru ciała niż w metodzie klasycznej, gdzie energia koncentruje się jedynie w punktach nakłucia.

Zabieg rozpoczyna się od wprowadzenia igieł akupunkturowych w wybrane punkty, najczęściej wykonanych z miedzi. Następnie igły są podłączane za pomocą klipsów oraz kabli do urządzenia, które generuje impulsy elektryczne. W przypadku elektroakupunktury bezigłowej, na punkty akupunkturowe nakłada się elektrody żelowe.

Wyróżnia się aż 365 punktów akupunkturowych, które rozmieszczone są wzdłuż 12 parzystych oraz 2 nieparzystych meridianów, czyli linii przepływu energii. Inne nazwy dla meridianów to kanały lub południki. W każdym meridianie wyróżnia się gałąź wewnętrzną i zewnętrzną, na której znajdują się aktywne biologicznie punkty, zwane punktami akupunkturowymi.

Dzielą się one na:

  • obwodowe, wśród których znajdują się punkty pobudzające, uspokajające, źródłowe oraz łączące,
  • lokalne, do których zaliczają się punkty zgodności przedniej i tylnej.

Każdy punkt akupunkturowy to miejsce, gdzie organ wewnętrzny łączy się ze środowiskiem zewnętrznym.

Ważne jest, aby nakłuć parzystą liczbę punktów, ponieważ impulsy elektryczne przemieszczają się między igłami. Kolejną istotną zasadą jest to, że igły muszą być umieszczone po jednej stronie ciała, aby impulsy elektryczne nie przechodziły przez serce.

Podczas zabiegu może być odczuwalne lekkie mrowienie, co jest normalnym uczuciem. Czas trwania elektroakupunktury zazwyczaj wynosi od 20 do 30 minut, choć wszystko zależy od indywidualnej sytuacji. Zabiegi powinny być wykonywane dwa razy w tygodniu. W razie potrzeby można zwiększyć ich częstotliwość do jednego zabiegu co 2 dni.

 

Zalety i wskazania do stosowania elektroakupunktury

Elektroakupunktura ma wiele korzyści. Jest idealna dla pacjentów, którzy obawiają się igieł, ponieważ można je zastąpić żelowymi elektrodami. Warto jednak pamiętać, że ta metoda działa na płytsze struktury ciała w porównaniu do elektroakupunktury igłowej.

Kolejną zaletą elektroakupunktury jest większy obszar oddziaływania niż w tradycyjnej akupunkturze. Możliwość regulowania natężenia prądu pozwala dostosować zabieg do indywidualnych potrzeb pacjenta. Sam proces zabiegu wymaga również mniejszej precyzji w porównaniu do klasycznej akupunktury.

Badania wskazują na pozytywne działanie elektroakupunktury w leczeniu problemów neurologicznych oraz bólowych. Elektroakupunktura jest stosowana w przypadku przewlekłych zespołów bólowych, bóli kręgosłupa, niedowładów spowodowanych udarami, porażenia nerwu twarzowego, zespołu napięć przedmiesiączkowych, stanów zapalnych narządu ruchu, nerwobólów oraz neuralgii nerwu trójdzielnego. Urządzenie do elektroakupunktury może być także używane w terapii przewlekłego stresu. Wskazaniami do wykonania zabiegu elektroakupunktury są również bóle pooperacyjne, bóle poporodowe oraz bóle powstałe w wyniku przeciążeń lub urazów struktur narządu ruchu.

Inne korzyści elektroakupunktury to m.in.:

  • zwiększona szybkość gojenia się kości;
  • większa skuteczność w przypadkach opornych na tradycyjną akupunkturę;
  • możliwość zmniejszenia dawek leków, decyzję o czym podejmuje wyłącznie lekarz prowadzący.

 

Przeciwwskazania i efekty uboczne elektroakupunktury

Istnieje niewiele bezwzględnych przeciwwskazań do przeprowadzenia zabiegu elektroakupunktury. Należą do nich:

  • wszczepiony rozrusznik serca,
  • endoprotezy,
  • choroby nowotworowe,
  • schorzenia serca,
  • padaczka lub epilepsja,
  • udar,
  • problemy i zmiany skórne,
  • zaburzenia czucia,
  • ciąża.

Elektroakupunktura jest zabiegiem bezpiecznym, pod warunkiem że wykluczy się przeciwwskazania do jego wykonania. Jedynymi po zabiegowymi skutkami ubocznymi mogą być miejscowe zaczerwienienie, zasinienie oraz drobne krwawienia, wynikające z mikronaruszeń naczyń krwionośnych przez igły.