niedoczynność_ i_nadczynność_tarczycy_admed

Choroby tarczycy są bardzo powszechne wśród społeczeństwa, szacuje się, że niemal 300 milionów ludzi na świecie boryka się z jakąś dysfunkcją tarczycy. Najczęściej występującymi jest niedoczynność i nadczynność tarczycy. Objawy każdej z tych chorób bywają mylone choć zdecydowanie się od siebie różnią.

 

Czym jest niedoczynność tarczycy?

Niedoczynność tarczycy jest najczęściej występującą chorobą tego organu. Dochodzi do niej, gdy tarczyca nie produkuje odpowiedniej ilości hormonów, niezbędnych do jej prawidłowej pracy. Wówczas w całym organizmie następuje zwolnienie metabolizmu, które często objawia się jako odczucie zimna. Chcąc zbadać i ocenić czy tarczyca pracuje prawidłowo, w badaniu krwi oznacza się poziom TSH oraz hormony wolne: Ft3 i Ft4. TSH jest hormonem produkowanym przez przysadkę, jest „pobudzaczem” tarczycy, zarządza wydzielaniem hormonów Ft3 oraz Ft4. Przy niedoczynności tarczycy TSH wzrasta, gdyż przysadka mózgowa, chcąc zapewnić prawidłową prace tarczycy, zaczyna produkować większe ilości TSH, w związku z czym najczęściej górna granica normy zostaje przekroczona. W niedoczynności tarczycy jako pierwsze rośnie właśnie TSH, w ślad za nim zaczyna rosnąć Ft3, natomiast Ft4 na początku pozostaje bez zmian a potem spada. Jednak zawsze TSH, jako najczulszy hormon, jako pierwszy wskazuje na zaburzenie tarczycy i zawsze gdy rośnie, mamy do czynienia z niedoczynnością tarczycy.

 

Objawy niedoczynności tarczycy

Jak już wspomniano powyżej, w przebiegu niedoczynności tarczycy mamy do czynienia ze spowolnieniem metabolizmu a co za tym idzie z następującymi konsekwencjami tego:

  • Tycie bez wyraźnej przyczyny,
  • Ciągłe uczucie zimna, zimne stopy i dłonie,
  • Przewlekłe zaparcia,
  • Spowolnienie pracy serca,
  • Spadek kondycji i tolerancji wysiłku,
  • Senność,
  • Zmęczenie,
  • Obniżony nastrój, skłonność do depresji,
  • Problemy z koncentracją,
  • Osłabiona pamięć,
  • Sucha skóra i włosy,
  • Obfite miesiączki,
  • Obrzęki twarzy i ciała.

 

Czym jest nadczynność tarczycy?

Nadczynność tarczycy to stan, w którym produkowana jest nadmierna ilość hormonów tarczycowych, co w konsekwencji powoduje przyspieszenie pracy organizmu. Nadczynność tarczycy diagnozuje się badając hormon TSH – gdy jest on poniżej dolnej granicy normy wówczas należy dodatkowo wykonać badanie poziomu hormonów Ft3 i Ft4. Przy nadczynności stężenie hormonu Ft4 jest podwyższone. Jednak zdarza się, że tylko TSH jest niezgodne z normą, wówczas mamy do czynienia z subkliniczną nadczynnością tarczycy – w tym przypadku objawy nie występują lub są bardzo mało odczuwalne.

Najczęstszymi przyczynami nadczynności tarczycy są:

  • Choroba Gravesa – Basedowa – autoimmunologiczna choroba tarczycy,
  • Wole guzkowe – powstają w wyniku niedoborów jodu.

 

Objawy nadczynności tarczycy

Ponieważ w przebiegu nadczynności tarczycy, metabolizm przyspiesza (przeciwnie do niedoczynności), podstawowymi objawami są:

 

  • Chudnięcie bez wyraźnej przyczyny przy jednoczesnym wzmożonym apetycie,
  • Uczucie gorąca,
  • Nerwowość i rozdrażnienie, stany lękowe,
  • Problemy z koncentracją,
  • Zmęczenie,
  • Bezsenność,
  • Drżenia rąk, oczu, języka,
  • Kołatanie serca,
  • Biegunki bądź częste oddawanie stolca,
  • Wypadanie włosów,
  • Zaburzenia miesiączkowania,
  • Wytrzeszcz oczu i zaczerwienienie spojówek lub powiek, podwójne widzenie.

 

Przy podejrzeniu występowania schorzenia tarczycy, lekarz kieruje pacjenta na badanie USG tarczycy. Zwykle zlecane są także dodatkowe badania takie jak morfologia krwi a także w zależności od potrzeb, na przykład w przypadku podejrzenie nadczynności tarczycy wykonuje się badania poziomu przeciwciał przeciwtarczycowych, głównie przeciwko receptorowi TSH. Aby rozpocząć leczenie należy udać się do lekarza zajmującego się schorzeniami tarczycy, czyli endokrynologa.