Igła Angiocath (do odbarczania odmy) BD

Odbarczenie jamy opłucnej polega na wprowadzeniu igły przez powłoki ściany klatki piersiowej do jamy opłucnowej. Pokonać trzeba skórę, tkankę podskórną, mięśnie oraz blaszkę ścienną opłucnej. Nakłucie wykonuje się w celu wyciągnięcia płynu lub powietrza. Pobrany płyn umożliwia poddanie dalszej ocenie jego skład chemiczny lub sprawdzenie, jakie bakterie powodują zmiany chorobowe, co pomaga w doborze odpowiedniej antybiotykoterapii. Na podstawie badania można określić rodzaj płynu zgromadzonego w opłucnej - czy jest wynikiem toczącego się zapalenia, choroby nowotworowej lub krwią.


Cechy produktu:

• kaniula wykonana z polimeru FEP wykrywalnego w promieniach RTG,
• kaniula z ostrzem formowanym termicznie zapewnia wyjątkowe cechy penetracji,
• igła z potrójnym ostrzem,
• przezroczysta komora wypływu zwrotnego,
• zalecane zastosowania: infuzja, transfuzja, angiografia.
  
  
  

Dostępne rozmiary:

• igła Angiocath 10G 3,4x76mm (jasnobrązowa)
• igła Angiocath 12G 2,8x76mm (jasnoniebieska)
• igła Angiocath 14G 2,1x133mm (pomarańczowa)
• igła Angiocath 14G 2,1x83mm (pomarańczowa)
• igła Angiocath 16G 1,7x133mm (szara)
• igła Angiocath 16G 1,7x83mm (szara)

• diagnostycznym (jaki płyn został zgromadzony w jamie opłucnowej)
• w celach leczniczych, np. usunięcia nadmiernej ilości płynu z jamy opłucnej, co pozwala na rozprężenia się płuc i poprawę ich funkcjonowania, 
• ewakuacji powietrza z jamy opłucnowej (w przypadku odmy),
• podania leku doopłucnowo,
• umożliwia założenie drenu i prowadzenie drenażu ssącego.

• Igły do podawania insuliny, tzw. "insulinówki", które wyróżniają się tym, że są zwykle bardzo cienkie i dość krótkie. Posiadają specjalny uchwyt (nasadkę), kompatybilny ze wstrzykiwaczem (penem).
• Igły do pobierania krwi w celach diagnostycznych- są wyposażone w specjalne uchwyty i krótkie przewody. Wśród igieł do pobierania krwi wyróżniamy również igły bezpieczne, które mają odpowiednie zabezpieczenia chroniące personel przed przypadkowym zakłuciem. 
• Kaniule mają za zadanie nie traumatyzować miejsca wkłucia. Są przeznaczone dla pacjentów,  którzy są np. hospitalizowani i będą poddawani przynajmniej kilkukrotnemu podawaniu leków. Każda kaniula ma prowadnik umożliwiający prawidłowe umieszczenie jej w naczyniu, oraz dodatkowy port iniekcyjny. Po wyjęciu igły stanowiącej prowadnik, w naczyniu pozostaje właściwa kaniula.
• Igły do portów podskórnych (inaczej: długoterminowe dostępy żylne), są coraz częściej wykorzystywane u osób, które przez długi czas są poddawane terapii. Przez porty można podawać cytostatyki i inne leki, płyny, czy żywienie pozajelitowe.
• Igły anestezjologiczne są wykorzystywane do różnego rodzaju znieczuleń (znieczulenie podpajęczynówkowe, zewnątrzoponowe, łączone, czy znieczulenie nerwów obwodowych). Do każdego z powyższych zabiegów wykorzystywane są specjalne igły, różniące się budową. 
• Igły biopsyjne, które mogą znacząco różnić się grubością i długością. Zadaniem takich igieł jest łatwe przejście przez tkanki. Dodatkowo ważne jest, aby można było precyzyjnie określić ich położenie. Ponadto muszą mieć odpowiedni mechanizm pobierania próbek.
• Igły do pobierania płynów i leków muszą łatwo przechodzić przez materiał z jakiego zbudowany jest korek opakowania leku (guma, plastik). Igła nie może wycinać korków i niszczyć opakowań przeznaczonych do kilkukrotnego nakłucia. Ich konstrukcja ma zapobiegać pienieniu się roztworów.
• Elektrody to igły z różnego rodzaju końcówkami, które wprowadza się w okolicę nerwu pod kontrolą RTG, a następnie przepuszcza przez nie prąd o odpowiedniej częstotliwości. Wykorzystuje się je w zwalczaniu bólu przewlekłego np. w zabiegach termolezji.
• Igły okulistyczne są stosowane do znieczulenia, irygacji lub aspiracji oraz płukania kanalików łzowych. Ilość różnego rodzaju igieł stosowanych w tej dziedzinie medycyny jest bardzo duża (np. ostre, tępe, walce).
• Igły dentystyczne są używane na oddziałach chirurgii szczękowej lub stomatologii zabiegowej. Wyróżniamy wiele ich rodzajów- cienkie ze specjalnymi uchwytami do mocowania, masywne wyglądające jak wiertła igły przeznaczone do wypełniania kanałów korzeniowych lub igły do irygacji z dość mocno ściętą końcówką.
• Igły szewne są w sposób atraumatyczny połączone z odpowiednimi szwami, rozpuszczalnymi lub niewchłanialnymi. Występują igły o różnej budowie ze względu na krzywiznę: proste, haczykowate, typu narta lub o wyglądzie wycinka koła.