depresja_u_dzieci_admed

Depresja należy do zaburzeń nastroju, który przejawia się długotrwałym obniżeniem nastroju i niechęcią oraz trudnościami przy wykonywania codziennych czynności. Pomimo, że depresja najmocniej dotyka strefy psychicznej człowieka, to często przejawia się różnymi dolegliwościami somatycznymi

Prawdopodobnie niewiele osób jest skłonna uwierzyć w fakt, że depresja może dotknąć nie tylko dorosłych, lecz także dzieci – w tym nawet te w wieku przedszkolnym. Obecna sytuacja związana z Covid-19 bardzo niekorzystnie wpływa na nastrój u dzieci i młodzieży, dlatego wszelkie niepokojące sygnały pochodzące od dzieci nie powinny być nigdy ignorowane. Dzieciom jest ogromnie trudno poradzić sobie z tak przejmującymi objawami, więc w ich przypadku choroba ta może mieć bardzo niebezpieczny przebieg.

Jakie mogą być objawy depresji u dziecka?

Co powinno nas zaniepokoić w zachowaniu dziecka? Każda zmiana dotychczasowej rutyny, jego nastroju i sposobu spędzania czasu. Zazwyczaj regułą jest, że im młodsze jest dziecko, tym objawy są łatwiejsze do zauważenia. Najczęściej obserwowanymi objawami depresji u dzieci i młodzieży są:

  • Nagłe zmiany nastroju,
  • Płaczliwość,
  • Smutek, apatia,
  • Częste wybuchy złości i łatwe wpadanie w rozpacz,
  • Nieumiejętność radzenia sobie z najmniejszymi trudnościami,
  • Brak radości z rzeczy/wydarzeń, które wcześniej dziecko bardzo lubiło,
  • Brak chęci do spotkań z rówieśnikami,
  • Problemy z koncentracją,
  • Nerwowe odruchy,
  • Bóle głowy, wymioty, duszności;
  • Zachowania autoagresywne (głównie u nastolatków) – bardzo niepokojące zachowanie, którego nie można ignorować;

 

Gdy zachowanie dziecka nas zaniepokoi, należy przede wszystkim jak najszybciej umówić się na wizytę do psychiatry dziecięcego, a także ze szczególną uwagą i troską zająć się dzieckiem i pomóc mu w trudnych dla niego emocjach.

 

W jaki sposób możemy pomóc dziecku uniknąć depresji?

 

Sytuacja pandemiczna w Polsce i na świecie przyczyniła się do pogorszenia zdrowia psychicznego dużej części społeczeństwa. U dzieci na pogłębianie się depresji ogromny wpływ ma izolacja – oderwanie od stałego, znanego rytmu dnia, utrudniony bądź całkowicie zerwany kontakt z rówieśnikami, brak możliwości spędzania czasu w lubianych przez dziecko miejscach jak basen, kino czy place zabaw. Psychiatrzy dziecięcy biją na alarm – ogromny wzrost prób samobójczych u dzieci i młodzieży przeraża, ale też powinien skłonić do refleksji i większego niż wcześniej skupienia się na obserwacji emocji dziecka, które raczej nam nie powie, że jest smutne bądź nie cieszy je wykonywanie wcześniej lubianych czynności. Zaniepokoić powinna nas niechęć do spotkania z kolegami, wcześniej preferowana przez dziecko. Co możemy zrobić aby pomóc naszemu dziecku?

  • Bardzo potężne narzędzie, które powinno nam zawsze towarzyszyć w kontaktach z dzieckiem to szczera rozmowa skupiająca się na zrozumieniu emocji dziecka. W zależności od wieku dziecko naturalnie boi się pewnych zdarzeń, rzeczy, zjawisk i to zawsze powinno być wspólnie, w atmosferze bliskości i bezpieczeństwa omówione i wytłumaczone na ile tylko jest to możliwe. Pomóżmy dzieciom zrozumieć, że wszystkie emocje są potrzebne i dzieci mają prawo je odczuwać;
  • Dbajmy o dobry, odpowiedniej długości sen dziecka/nastolatka. Wytłumaczmy dzieciom, że patrzenie na rozświetlony monitor przed snem jest niekorzystne i może utrudnić zasypianie, sami także stosujmy się do tej zasady aby na minimum godzinę przed zaśnięciem odłożyć na bok telefon i komputer;
  • Dbanie o ruch, zwłaszcza na świeżym powietrzu, jest bardzo ważne. Wprowadzenie do codziennej rutyny różnego rodzaju aktywności, pozytywnie wpływa na nastrój. Aktywni rodzice to często aktywne dzieci, więc tu jak zawsze przykład idzie z obserwacji naszego zachowania i nawyków;
  • Utrzymujmy granice w dostępie do Internetu. Jest to kwestia indywidualna ale zasada im mniej tym lepiej sprawdza się tu znakomicie;
  • Im starsze jest dziecko tym bardziej potrzebuje spotkań z rówieśnikami. Zadbajmy o stworzenie mu takich możliwości i zachęcajmy do wspólnych aktywności z kolegami;
  • Stwórzmy dziecku listę jego powinności w domu. Wbrew pozorom, to właśnie dzieci mające obowiązki czują się bardziej potrzebne i sprawcze. Oczywiście powinny one korespondować z wiekiem dziecka i ulegać zmianom wraz z dorastaniem dziecka;
  • Wyznaczmy czas na naukę i na przyjemności (zabawę) aby proporcje były zachowane;
  • Spędzanie czasu całą rodziną – im częściej tym lepiej i nie chodzi tu o wspólne zaleganie przed telewizorem choć i na to czasem może być czas. Wspólne posiłki, gry rodzinne czy wyprawy na rower to jest coś co łączy wszystkich członków rodziny;
  • Zdrowa dieta jest niezwykle ważna - dostarczenie wszystkich składników odżywczych zmniejsza ryzyko zachorowania na depresję u dziecka;
  • Utrzymujmy bliską, pełną ciepła więź z dzieckiem na co dzień. Nie osądzajmy, bądźmy zawsze wsparciem, do którego można się udać w każdej, czy to błahej czy trudnej sprawie bez poczucia zagrożenia (istnieje już wokół nas wystarczająca liczba ludzi, którzy nas oceniają, osądzają – rodzice powinni stanowić bezpieczną bazę dla dziecka a nie kolejne miejsce w którym słyszą krytykę). Jest to niezwykle istotne, gdyż w razie gdy nasze dziecko zmaga się z poważniejszymi problemami, jest duża szansa, że to z nami będzie chciało o tym porozmawiać i do nas zwróci się po pomoc.