Glejak mózgu - jak walczyć?
Tags
zmiana nastroju rak neurochirurgia mózg glejak chirurgia ból głowy ataki padaczki
Glejak, znany również jako glejak mózgu, jest rodzajem nowotworu, który rozwija się w tkance glejowej, czyli podpierającej tkance mózgu i rdzenia kręgowego. To poważne schorzenie, które stanowi wyzwanie dla pacjentów i lekarzy ze względu na swoją agresywność i trudność w leczeniu. W tym artykule omówimy glejak, jego objawy, rodzaje, czynniki ryzyka, diagnostykę oraz metody leczenia.

Objawy glejaka

Objawy glejaka mogą być różnorodne i zależą od lokalizacji guza oraz jego rozmiaru. Niektóre z najczęstszych objawów glejaka obejmują:

  • Bóle głowy: Częste, intensywne bóle głowy, które nie ustępują pomimo stosowania leków przeciwbólowych, mogą być objawem obecności glejaka.

  • Zmiany w zachowaniu: Zmiany w nastroju, osobowości lub zdolnościach poznawczych mogą być spowodowane przez rosnący guz mózgu.

  • Napady padaczkowe: Glejaki mogą wywoływać napady padaczkowe u pacjentów, zwłaszcza jeśli guz znajduje się w okolicach odpowiedzialnych za kontrolę funkcji neurologicznych.

  • Niedowłady: Osłabienie mięśni, trudności z chodzeniem lub koordynacją mogą być objawami glejaka.

Rodzaje glejaka

Istnieje kilka rodzajów glejaków, z których każdy charakteryzuje się innymi cechami histologicznymi i rokowaniem. Należą do nich:

  • Glejak astrocytarny: Najczęstszy rodzaj glejaka, który rozwija się z komórek astrocytów i może występować w różnych stopniach złośliwości, od niskiego do wysokiego.

  • Glejak oligodendroglialny: Ten rodzaj glejaka rozwija się z komórek oligodendrocytów i często zawiera charakterystyczne zmiany genetyczne.

  • Glejak mieszany: Glejaki mieszane zawierają komórki zarówno astrocytów, jak i oligodendrocytów.

  • Glejak nabłonkowatokomórkowy: To rzadszy rodzaj glejaka, który rozwija się z komórek nabłonkowych.

Czynniki ryzyka zachorowania

Czynniki ryzyka rozwoju glejaka mogą obejmować:

  • Wiek: Ryzyko rozwoju glejaka zwykle wzrasta wraz z wiekiem, przy czym większość przypadków diagnozowana jest u osób powyżej 40 roku życia.

  • Ekspozycja na promieniowanie: Wysokie dawki promieniowania, takie jak te stosowane w leczeniu raka, mogą zwiększać ryzyko rozwoju glejaka.

  • Historia rodzinna: Osoby mające krewnych z historią glejaka mogą być bardziej narażone na ryzyko rozwoju tego nowotworu.

Diagnostyka i metody leczenia

Diagnostyka glejaka zazwyczaj obejmuje badania obrazowe mózgu, takie jak tomografia komputerowa (TK) i rezonans magnetyczny (MRI), oraz badania histopatologiczne próbek tkankowych pobranych podczas biopsji.
Metody leczenia glejaka mogą obejmować:

  • Chirurgiczne usunięcie guza: Jeśli to możliwe, chirurgiczne usunięcie guza jest często pierwszą opcją leczenia glejaka.

  • Radioterapia: Radioterapia może być stosowana w celu zmniejszenia rozmiaru guza lub zniszczenia pozostałych komórek nowotworowych po operacji.

  • Chemioterapia: Chemioterapia może być stosowana samodzielnie lub w połączeniu z innymi metodami leczenia w celu zwalczania glejaka.

  • Terapia celowana: Nowoczesne terapie celowane, takie jak inhibitory kinazy tyrozynowej, mogą być stosowane jako skuteczne metody leczenia glejaka.

Glejak to poważny nowotwór ośrodkowego układu nerwowego, który stanowi wyzwanie zarówno dla pacjentów, jak i lekarzy. Wczesne rozpoznanie, kompleksowe leczenie i opieka wielospecjalistyczna są kluczowe dla poprawy wyników leczenia i jakości życia pacjentów z glejakiem. Dlatego też ważne jest, aby osoby doświadczające objawów sugerujących obecność glejaka jak najszybciej konsultowały się z lekarzem w celu odpowiedniej diagnostyki i terapii.