Bulimia

Bulimia to poważne zaburzenie odżywiania charakteryzujące się nawracającymi epizodami objadania się, po których następują zachowania mające na celu uniknięcie przyrostu masy ciała, takie jak wymioty, nadużywanie środków przeczyszczających, diety lub intensywny wysiłek fizyczny. Osoby cierpiące na bulimię często zmagają się z niską samooceną oraz obsesyjnymi myślami na temat jedzenia i wagi.

Objawy bulimii:

• Epizody objadania się: Spożywanie dużych ilości jedzenia w krótkim czasie, często w samotności.
• Prowadzenie działań kompensacyjnych: Wymioty, stosowanie środków przeczyszczających, diety, postów lub nadmiernej aktywności fizycznej.
• Obsesyjne myśli o wadze i jedzeniu: Skrajne zaniepokojenie przyrostem masy ciała i postrzeganiem własnego ciała.
• Fizyczne objawy: Mogą obejmować wahania masy ciała, problemy z zębami (od kwasów żołądkowych), obrzęki, nieregularności w cyklu menstruacyjnym, a także problemy z układem pokarmowym.

Przyczyny:

Przyczyny bulimii są złożone i mogą obejmować:

• Czynniki biologiczne: Genetyka, hormonalne zmiany.
• Czynniki psychologiczne: Niskie poczucie własnej wartości, depresja, lęk.
• Czynniki społeczne: Presja kulturowa dotycząca wyglądu, normy dotyczące ciała.

Diagnoza:

Diagnostyka bulimii opiera się na:

• Wywiadzie medycznym: Badanie historii odżywiania, zachowań związanych z jedzeniem.
• Ocena psychologiczna: Zrozumienie emocji i myśli związanych z jedzeniem i ciałem.

Leczenie:

Leczenie bulimii często wymaga wieloaspektowego podejścia, w tym:

• Terapia psychologiczna: Terapia poznawczo-behawioralna jest szczególnie skuteczna.
• Wsparcie dietetyczne: Edukacja dotycząca zdrowych nawyków żywieniowych.
• Leczenie farmakologiczne: Leki, takie jak antydepresanty, mogą być stosowane w niektórych przypadkach.

Zapobieganie:

Aby zapobiec rozwojowi bulimii, warto promować zdrowe podejście do jedzenia i ciała, wspierać pozytywny obraz siebie oraz unikać presji związanej z idealnym wizerunkiem. Ważne jest także zapewnienie wsparcia osobom z trudnościami w relacjach z jedzeniem.


Zdecydowana większość zachorowań pojawia się przed 18–20 rokiem życia. U nastolatków płci męskiej bulimia dotyczy od 0-2,1% populacji w tym wieku. W Polsce bulimia występuje u 2-5% całej populacji.