Zespół Bantiego

Zespół Bantiego to rzadkie schorzenie, w którym powiększa się śledziona, dochodzi do nadciśnienia wrotnego i niszczenia krwinek. Skutkiem są niedokrwistość, małopłytkowość i leukopenia, co prowadzi do osłabienia, skłonności do krwawień oraz większej podatności na infekcje.

Przyczyny:

• przewlekłe choroby wątroby (np. marskość),
• zakrzepica lub zwężenie żyły wrotnej,
• zwłóknienie okołowrotne,
• nadciśnienie wrotne,
• rzadziej wady naczyń wątroby i śledziony.

Objawy:

• powiększona śledziona,
• bladość, osłabienie (niedokrwistość),
• skłonność do siniaków i krwawień (małopłytkowość),
• częstsze infekcje (leukopenia),
• wodobrzusze, żylaki przełyku, krwawienia z przewodu pokarmowego.

Diagnostyka:

• morfologia krwi (pancytopenia),
• USG jamy brzusznej,
• tomografia komputerowa (ocena naczyń i wątroby),
• endoskopia (żylaki przełyku).

Leczenie:

• terapia choroby podstawowej,
• transfuzje, preparaty żelaza, leki na nadciśnienie wrotne,
• endoskopowe leczenie krwawień,
• splenektomia w ciężkim hipersplenizmie,
• przeszczep wątroby w zaawansowanych przypadkach.

Pozostałe informacje:

• opisany po raz pierwszy przez Guido Bantiego na początku XX wieku,
• częstszy w regionach endemicznych dla chorób pasożytniczych (np. schistosomatoza),
• w krajach rozwiniętych występuje rzadko dzięki lepszej profilaktyce i diagnostyce,
• może być mylony z innymi przyczynami powiększenia śledziony i pancytopenii.