Test Slump – zastosowanie w diagnostyce neurologicznej i ortopedycznej

Test Slump jest jednym z podstawowych testów klinicznych stosowanych w diagnostyce dolegliwości kręgosłupa i kończyn dolnych, zwłaszcza w przypadkach podejrzenia podrażnienia struktur nerwowych. Jego głównym celem jest ocena elastyczności i reaktywności układu nerwowego, a także wykrycie ewentualnych objawów związanych z uciskiem lub napięciem mechanicznym nerwów. Test wykorzystywany jest najczęściej przez fizjoterapeutów oraz lekarzy ortopedów i neurologów w procesie różnicowania przyczyn bólu promieniującego.

Procedura wykonania testu Slump polega na ustawieniu pacjenta w pozycji siedzącej, ze swobodnie zwisającymi nogami i rękami splecionymi za plecami. Następnie osoba badająca prosi pacjenta o wykonanie zgięcia kręgosłupa piersiowego i szyjnego, co prowadzi do „zaokrąglenia” pleców. W kolejnych etapach dodaje się wyprost jednej nogi w stawie kolanowym oraz zgięcie grzbietowe stopy. Cała sekwencja ruchów stopniowo zwiększa napięcie wzdłuż struktur nerwowych, zwłaszcza nerwu kulszowego i rdzenia kręgowego. Pojawienie się dolegliwości bólowych lub ich nasilenie podczas poszczególnych faz testu uznaje się za wynik dodatni, który może sugerować podrażnienie nerwu, przepuklinę krążka międzykręgowego czy inne zaburzenia w obrębie struktur kręgosłupa.

Interpretacja testu Slump wymaga jednak dużej ostrożności. Objawy bólowe mogą mieć różne źródła, a sam test nie stanowi samodzielnego narzędzia diagnostycznego. Najczęściej stanowi on uzupełnienie innych badań klinicznych, takich jak test Lasegue’a, a także badań obrazowych – rezonansu magnetycznego czy tomografii komputerowej. Jego zaletą jest stosunkowo proste wykonanie, wysoka czułość i możliwość szybkiej oceny w warunkach gabinetu. Jednocześnie należy pamiętać, że test Slump nie zawsze pozwala jednoznacznie rozróżnić przyczyny bólu, dlatego kluczowe jest jego właściwe połączenie z pełnym badaniem klinicznym oraz wywiadem medycznym pacjenta.

Podsumowując, test Slump jest wartościowym narzędziem diagnostycznym w ocenie dolegliwości neurologicznych i ortopedycznych związanych z kręgosłupem oraz kończynami dolnymi. Dzięki swojej prostocie i skuteczności znajduje szerokie zastosowanie w praktyce fizjoterapeutycznej, jednak jego wynik zawsze należy interpretować w szerszym kontekście klinicznym.