Kleszczyki (zaciski) naczyniowe rodzaje oraz zastosowanie

Zaciski (kleszczyki) naczyniowe służą do regulacji stopnia drożności naczynia w innych lokalizacjach w celu opanowania krwawienia i późniejszej naprawy.

W sali operacyjnej stosuje się następujące rodzaje kleszczy:

kleszcze zaciskowe:
- do serwet i kompresów,
- kleszcze do narządów,
- kleszcze trzymające,
kleszcze hemostatyczne.

Rodzaje kleszczy naczyniowych

Kleszczyki naczyniowe są niezbędne podczas niemal każdego poważnego zabiegu chirurgicznego. Wynika to z faktu, że często są one niezbędne do zatrzymania krwawienia. Instrumenty te umożliwiają tymczasowe zamknięcie naczyń krwionośnych, dzięki czemu są tak skuteczne. Dzięki smukłej konstrukcji chirurg może zachować precyzję podczas hemostazy i zamknąć światło naczynia w razie potrzeby.

Kleszczyki naczyniowe mogą być używane nie tylko do tamowania krwawienia, ale także do podtrzymywania tkanek, w tym mięśni i powięzi. Co ważne, chirurdzy używają ich zarówno podczas operacji, jak i zabiegów ambulatoryjnych. Do najczęściej stosowanych kleszczyków naczyniowych należą kleszczyki Peana i kleszczyki Kochera. Różnią się one między innymi kształtem końcówek.

Oba typy mają uchwyty, więc trzyma się je w podobny sposób jak nożyczki lub kleszczyki Mayo Hegar. Podobnie jak kleszczyki do igieł, posiadają one również zatrzask na wysokości uszu. Aby go zamknąć, chirurg po prostu zbliża do siebie dwa ramiona instrumentu. Jeśli chodzi o końcówki kleszczyków, oba typy mogą mieć końcówki proste lub wygięte pod kątem około 30°.

Kleszczyki Peana

Kleszczyki naczyniowe Peana wyróżniają się gładkimi końcówkami. Ich kształt można porównać do pincety anatomicznej. Kleszczyki naczyniowe Peana zostały zaprojektowane przez francuskiego chirurga Jules-Emile Péana, stąd ich nazwa.

Kiedy konieczne jest opanowanie krwawienia z rany, chirurdzy najczęściej używają tego typu kleszczyków z zakrzywionymi końcówkami. Można nimi wygodnie operować, kierując końcówki w dół lub w górę. Po uchwyceniu naczynia kleszczykami chirurg może je koagulować lub założyć podwiązanie. Narzędzia mogą mieć poprzeczne rowki po wewnętrznej stronie części roboczej, co zapewnia pewny chwyt naczynia.

Kleszczyki Kochera

Kleszczyki Kochera, w przeciwieństwie do kleszczyków Peana, nie mają gładkich końcówek, ale są ząbkowane. Bardzo często na jednym końcu narzędzia znajdują się dwa ostre ząbki, a na drugim jeden. Mogą one również posiadać poprzeczne rowki po wewnętrznej stronie części roboczej.

Oprócz kleszczyków naczyniowych Kochera istnieją również kleszczyki jelitowe Kochera. Mają one zazwyczaj podłużne rowki po wewnętrznej stronie części roboczej. Mogą być używane nie tylko do tamowania krwawienia, ale również do mocnego chwytania innych tkanek. Warto wspomnieć, że ich nazwa pochodzi od szwajcarskiego chirurga i laureata Nagrody Nobla Emila Theodora Kochera.

Instrumenty chirurgiczne, takie jak kleszczyki, należą do najczęściej używanych narzędzi przez chirurgów. Stosuje się je w chirurgii ogólnej, plastycznej, stomatologicznej, szczękowo-twarzowej, ginekologicznej i laryngologicznej.

Ze względu na swój kształt można je podzielić na kleszczyki proste i zakrzywione. Te ostatnie są używane głównie do podwiązywania. Dzięki zakrzywionemu kształtowi chirurg może wyraźnie widzieć końcówkę narzędzia podczas podwiązywania naczynia uchwyconego kleszczykami, co pozwala mu zachować maksymalną precyzję i założyć podwiązanie tak, aby obejmowało jak najmniej tkanki.

Zalety zacisków naczyniowych: