Eozynofile, eozynocyty - Normy EOS
Strona sklepu AdMed s.c. NIP: 618-21-29-121 zawiera również produkty wyrobów medycznych przeznaczonych tylko dla profesjonalistów. Czy w momencie zakupu wyrobów medycznych potwierdzasz, że jesteś profesjonalistą z branży medycznej lub farmaceutycznej?
Potwierdzam
Eozynofile - wysokie lub niskie. Standard EOS. Eozynofile to rodzaj białych krwinek. Ich głównym zadaniem jest udział w odpowiedzi immunologicznej naszego organizmu. Co to jest standard EOS? Co oznacza podwyższona liczba eozynofili i co zrobić, jeśli eozynofile są zbyt niskie?
Eozynofile - EOS, to rodzaj białych krwinek. Ich nazwa pochodzi od eozyny – czerwonego barwnika, który barwi te komórki podczas testu. Oprócz eozynofili, krwinki białe obejmują: neutrofile (NEU, neutrofile), bazofile (BASO, bazofile), Monocyty (MONO), Limfocyty B i T (LYM). Stąd często pojawiające się w opisach badań skróty nazw poszczególnych populacji komórek: Baso, Lym, Neu, Mono, Eo itp. Wszystkie te komórki są częścią złożonego systemu - układu odpornościowego naszego organizmu.
Testem najczęściej stosowanym do określania poziomu eozynofili, a także innych linii białych krwinek, jest tak zwana pełna morfologia krwi, która jest bardziej szczegółową analizą tak zwanej morfologii krwi. Rozmaz krwi to analiza liczby białych krwinek w celu określenia bezwzględnych lub procentowych wartości poszczególnych składników, takich jak monocyty, limfocyty, eozynofile, bazofile i neutrofile. Eozynofile (Eozynofile, EOS) - Specyfikacja Prawidłowy odsetek eozynofili jako składnika krwinek białych waha się w granicach 1-5% w zależności od zastosowanego standardu. Dlatego eozynofile są czwartym co do wielkości składnikiem białych krwinek. Największy odsetek – do około 60% – stanowią neutrofile. Przybliżona wartość referencyjna dla eozynofili u dorosłych wynosi około 50 do 250 komórek na mikrolitr. Wartości te w dużej mierze będą zależały od wielu czynników fizjologicznych i chorobowych wpływających na człowieka, takich jak wysiłek, stres czy stan odporności, Eozynofilia - rzadko występuje. Zdecydowanie częściej obserwuje się wzrost liczby limfocytów i neutrofili.
Podwyższone eozynofile - Co oznacza wysoki poziom eozynofili (EOS)?
Gdy liczba eozynofili przekracza 500/µl, mówimy o podwyższonej liczbie eozynofili (eozynofilii), stanie zwanym eozynofilią. Z kolei hipereozynofilia jest zaburzeniem polegającym na selektywnie zwiększonym odsetku eozynofili we krwi obwodowej powyżej normy 1500/µl. Eozynofilia (zwiększona eozynofilia) - przyczyny Do najczęstszych przyczyn podwyższonego poziomu eozynofili należą: Infekcje pasożytnicze, głównie jelit – przykłady obejmują:
tasiemiec,
glista ludzka,
bąblowica,
Choroby alergiczne:
alergiczny nieżyt nosa,
astma oskrzelowa,
atopowe zapalenie skóry,
Choroby autoimmunologiczne lub kolagenowe, takie jak:
RZS (reumatoidalne zapalenie stawów),
SLE (toczeń rumieniowaty układowy),
Zapalenie naczyń, takie jak guzkowe zapalenie tętnic,
choroby nowotworowe, takie jak:
Chłoniak Hodgkina,
Przewlekła białaczka eozynofilowa itp.
Choroba endokrynologiczna,
choroba Addisona lub inne przyczyny niskiego poziomu glukokortykoidów,
eozynofilowe zapalenie przełyku,
zespół hipereozynofilowy,
niektóre leki.
Niższy niż normalny poziom eozynofili - co oznacza niski poziom eozynofili (EOS)?
Zbyt niski poziom EOS występuje, to znaczy, że liczba eozynofili spada poniżej 50/μl. Warto zauważyć, że rozpoznanie eozynofilii jest trudne ze względu na stosunkowo niskie wartości normy i dużą zmienność fizjologiczną eozynofili.
Eozynofilia - przyczyny
Przyczyny eozynofilii obejmują:
początkowe stadia infekcji (zwłaszcza jeśli badania dodatkowo wykazują leukocytozę),
podwyższony poziom glukokortykoidów,
hiperadrenokortycyzm, taki jak choroba Cushinga lub zespół Cushinga,
radioterapia,
chroniczny stres,
niektóre leki.
Należy pamiętać, że zaburzenia tylko wartości eozynofili nie mogą być powodem do rozpoczęcia leczenia.
Przy interpretacji wyników morfologicznych należy kierować się obowiązującymi standardami laboratorium wykonującego badania. Należy przeanalizować wyniki wszystkich ustalonych parametrów laboratoryjnych, a zwłaszcza stan kliniczny pacjenta. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem, który może zdecydować o dalszych badaniach i ewentualnym leczeniu.
Budowa i funkcja eozynofili. Rola eozynofili w organizmie.
Eozynofile to komórki, których głównym zadaniem jest udział w odpowiedzi immunologicznej naszego organizmu. Tworzą się w szpiku kostnym, dojrzewają do krwioobiegu i wraz z krwią migrują do tkanek. Pisząc o pochodzeniu eozynofili należy pamiętać, że wszystkie krwinki białe można podzielić na 2 grupy – granulocyty i granulocyty. W tym przypadku eozynofile należą do grupy granulocytów wraz z neutrofilami i bazofilami. Granulocyty powstają z granulek zawartych w cytoplazmie tych komórek. Są to pęcherzyki zawierające duże ilości białek, hydrolaz i peroksydaz. Substancje te mają zdolność niszczenia mikroorganizmów chorobotwórczych (w przypadku eozynofili głównie pasożytów). Sam proces jest dość złożony, a opisami tego, co się dzieje, zajmują się dziedziny naukowe, takie jak histologia czy immunologia. Aby jednak przynajmniej częściowo nakreślić rolę eozynofili w zwalczaniu patogenów, wspomnimy o zjawisku zwanym cytotoksycznością komórkową zależną od przeciwciał (ADCC). Jest to proces zabijania komórek drobnoustrojów, gdy pasożyt jest zbyt duży, aby go połknąć (fagocytoza). Podczas tej reakcji substancje zawarte w ziarnistościach eozynofili są wydzielane pod wpływem krążących w naszym organizmie przeciwciał IgE. Przeciwciała pokrywają powierzchnię pasożyta.
Pozwala to eozynofilom przyczepić się do niego, uwalniając (degranulując) środek pasożytobójczy zawarty w granulkach, powodując jego śmierć. Przykłady obejmują podstawowe białko MBP i eozynofilowe białko kationowe, które tworzą dziury w powierzchni ciała robaka, powodując jego śmierć. Nietrudno zauważyć, że jedną z częstszych sytuacji, w których mamy do czynienia z podwyższonym poziomem eozynofili w organizmie, jest zarażenie chorobami pasożytniczymi.
Innym mechanizmem, za pomocą którego eozynofile zwalczają mikroorganizmy, jest zdolność do fagocytowania, co dosłownie można przetłumaczyć jako „zjadanie” komórek drobnoustrojów. Co ciekawe, eozynofile zawierają również enzym zwany histaminą, który jest odpowiedzialny za rozkład histaminy, jednego z głównych hormonów tkankowych wywołujących reakcje alergiczne. Rolą eozynofili byłoby zatem zmniejszanie intensywności tej odpowiedzi i modulowanie procesów immunologicznych podczas hiperreakcji na alergeny.
Jednak rola eozynofili w naszym organizmie nie zawsze jest pozytywna. Tak się składa, że ich wysoki poziom może wskazywać na nadmierną lub niedostateczną reakcję układu odpornościowego. Z taką sytuacją spotkamy się np. w przypadku: Astma oskrzelowa, przewlekła obturacyjna choroba płuc, eozynofilowe zapalenie przełyku, Zespół hipereozynofilowy.
Eozynofile - EOS, to rodzaj białych krwinek. Ich nazwa pochodzi od eozyny – czerwonego barwnika, który barwi te komórki podczas testu. Oprócz eozynofili, krwinki białe obejmują: neutrofile (NEU, neutrofile), bazofile (BASO, bazofile), Monocyty (MONO), Limfocyty B i T (LYM). Stąd często pojawiające się w opisach badań skróty nazw poszczególnych populacji komórek: Baso, Lym, Neu, Mono, Eo itp. Wszystkie te komórki są częścią złożonego systemu - układu odpornościowego naszego organizmu.
Testem najczęściej stosowanym do określania poziomu eozynofili, a także innych linii białych krwinek, jest tak zwana pełna morfologia krwi, która jest bardziej szczegółową analizą tak zwanej morfologii krwi. Rozmaz krwi to analiza liczby białych krwinek w celu określenia bezwzględnych lub procentowych wartości poszczególnych składników, takich jak monocyty, limfocyty, eozynofile, bazofile i neutrofile. Eozynofile (Eozynofile, EOS) - Specyfikacja Prawidłowy odsetek eozynofili jako składnika krwinek białych waha się w granicach 1-5% w zależności od zastosowanego standardu. Dlatego eozynofile są czwartym co do wielkości składnikiem białych krwinek. Największy odsetek – do około 60% – stanowią neutrofile. Przybliżona wartość referencyjna dla eozynofili u dorosłych wynosi około 50 do 250 komórek na mikrolitr. Wartości te w dużej mierze będą zależały od wielu czynników fizjologicznych i chorobowych wpływających na człowieka, takich jak wysiłek, stres czy stan odporności, Eozynofilia - rzadko występuje. Zdecydowanie częściej obserwuje się wzrost liczby limfocytów i neutrofili.
Podwyższone eozynofile - Co oznacza wysoki poziom eozynofili (EOS)?
Gdy liczba eozynofili przekracza 500/µl, mówimy o podwyższonej liczbie eozynofili (eozynofilii), stanie zwanym eozynofilią. Z kolei hipereozynofilia jest zaburzeniem polegającym na selektywnie zwiększonym odsetku eozynofili we krwi obwodowej powyżej normy 1500/µl. Eozynofilia (zwiększona eozynofilia) - przyczyny Do najczęstszych przyczyn podwyższonego poziomu eozynofili należą: Infekcje pasożytnicze, głównie jelit – przykłady obejmują:
tasiemiec,
glista ludzka,
bąblowica,
Choroby alergiczne:
alergiczny nieżyt nosa,
astma oskrzelowa,
atopowe zapalenie skóry,
Choroby autoimmunologiczne lub kolagenowe, takie jak:
RZS (reumatoidalne zapalenie stawów),
SLE (toczeń rumieniowaty układowy),
Zapalenie naczyń, takie jak guzkowe zapalenie tętnic,
choroby nowotworowe, takie jak:
Chłoniak Hodgkina,
Przewlekła białaczka eozynofilowa itp.
Choroba endokrynologiczna,
choroba Addisona lub inne przyczyny niskiego poziomu glukokortykoidów,
eozynofilowe zapalenie przełyku,
zespół hipereozynofilowy,
niektóre leki.
Niższy niż normalny poziom eozynofili - co oznacza niski poziom eozynofili (EOS)?
Zbyt niski poziom EOS występuje, to znaczy, że liczba eozynofili spada poniżej 50/μl. Warto zauważyć, że rozpoznanie eozynofilii jest trudne ze względu na stosunkowo niskie wartości normy i dużą zmienność fizjologiczną eozynofili.
Eozynofilia - przyczyny
Przyczyny eozynofilii obejmują:
początkowe stadia infekcji (zwłaszcza jeśli badania dodatkowo wykazują leukocytozę),
podwyższony poziom glukokortykoidów,
hiperadrenokortycyzm, taki jak choroba Cushinga lub zespół Cushinga,
radioterapia,
chroniczny stres,
niektóre leki.
Należy pamiętać, że zaburzenia tylko wartości eozynofili nie mogą być powodem do rozpoczęcia leczenia.
Przy interpretacji wyników morfologicznych należy kierować się obowiązującymi standardami laboratorium wykonującego badania. Należy przeanalizować wyniki wszystkich ustalonych parametrów laboratoryjnych, a zwłaszcza stan kliniczny pacjenta. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem, który może zdecydować o dalszych badaniach i ewentualnym leczeniu.
Budowa i funkcja eozynofili. Rola eozynofili w organizmie.
Eozynofile to komórki, których głównym zadaniem jest udział w odpowiedzi immunologicznej naszego organizmu. Tworzą się w szpiku kostnym, dojrzewają do krwioobiegu i wraz z krwią migrują do tkanek. Pisząc o pochodzeniu eozynofili należy pamiętać, że wszystkie krwinki białe można podzielić na 2 grupy – granulocyty i granulocyty. W tym przypadku eozynofile należą do grupy granulocytów wraz z neutrofilami i bazofilami. Granulocyty powstają z granulek zawartych w cytoplazmie tych komórek. Są to pęcherzyki zawierające duże ilości białek, hydrolaz i peroksydaz. Substancje te mają zdolność niszczenia mikroorganizmów chorobotwórczych (w przypadku eozynofili głównie pasożytów). Sam proces jest dość złożony, a opisami tego, co się dzieje, zajmują się dziedziny naukowe, takie jak histologia czy immunologia. Aby jednak przynajmniej częściowo nakreślić rolę eozynofili w zwalczaniu patogenów, wspomnimy o zjawisku zwanym cytotoksycznością komórkową zależną od przeciwciał (ADCC). Jest to proces zabijania komórek drobnoustrojów, gdy pasożyt jest zbyt duży, aby go połknąć (fagocytoza). Podczas tej reakcji substancje zawarte w ziarnistościach eozynofili są wydzielane pod wpływem krążących w naszym organizmie przeciwciał IgE. Przeciwciała pokrywają powierzchnię pasożyta.
Pozwala to eozynofilom przyczepić się do niego, uwalniając (degranulując) środek pasożytobójczy zawarty w granulkach, powodując jego śmierć. Przykłady obejmują podstawowe białko MBP i eozynofilowe białko kationowe, które tworzą dziury w powierzchni ciała robaka, powodując jego śmierć. Nietrudno zauważyć, że jedną z częstszych sytuacji, w których mamy do czynienia z podwyższonym poziomem eozynofili w organizmie, jest zarażenie chorobami pasożytniczymi.
Innym mechanizmem, za pomocą którego eozynofile zwalczają mikroorganizmy, jest zdolność do fagocytowania, co dosłownie można przetłumaczyć jako „zjadanie” komórek drobnoustrojów. Co ciekawe, eozynofile zawierają również enzym zwany histaminą, który jest odpowiedzialny za rozkład histaminy, jednego z głównych hormonów tkankowych wywołujących reakcje alergiczne. Rolą eozynofili byłoby zatem zmniejszanie intensywności tej odpowiedzi i modulowanie procesów immunologicznych podczas hiperreakcji na alergeny.
Jednak rola eozynofili w naszym organizmie nie zawsze jest pozytywna. Tak się składa, że ich wysoki poziom może wskazywać na nadmierną lub niedostateczną reakcję układu odpornościowego. Z taką sytuacją spotkamy się np. w przypadku: Astma oskrzelowa, przewlekła obturacyjna choroba płuc, eozynofilowe zapalenie przełyku, Zespół hipereozynofilowy.
Validate your login