Choroba Brodiego

Choroba Brodiego  to przewlekła, ograniczona postać zapalenia kości, charakteryzująca się obecnością dobrze odgraniczonego ogniska ropnego wewnątrz kości. Najczęściej występuje u dzieci, młodzieży i młodych dorosłych, zwłaszcza u chłopców. Zmiana lokalizuje się głównie w przynasadach kości długich, najczęściej w kości piszczelowej, rzadziej w kości udowej, ramiennej lub kościach stępu.

Przyczyny:

• głównym czynnikiem etiologicznym jest bakteria Staphylococcus aureus,

• rzadziej zakażenie wywołują inne bakterie, np. Streptococcus lub Pseudomonas aeruginosa,

• infekcja może rozwijać się drogą krwiopochodną, po urazach, zabiegach chirurgicznych lub jako następstwo niedoleczonego ostrego zapalenia kości.

Objawy:

• przewlekły, miejscowy ból kości, często nasilający się w nocy,

• niewielki obrzęk lub bolesność przy ucisku,

• czasem ograniczenie ruchomości w pobliskim stawie,

• brak gorączki i objawów ogólnych,

• w niektórych przypadkach choroba przebiega skrycie i wykrywana jest przypadkowo w badaniach obrazowych.

Diagnozowanie:

• RTG kości – owalne lub kuliste przejaśnienie z grubą, sklerotyczną otoczką,

• tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny – dokładne zobrazowanie jamy i obrzęku szpiku,

• scyntygrafia kości – pomocna w różnicowaniu i ocenie aktywności zapalnej,

• badania laboratoryjne – zwykle prawidłowe lub z nieznacznym wzrostem OB i CRP,

• posiew materiału z jamy ropnia – pozwala ustalić rodzaj bakterii i dobrać odpowiedni antybiotyk.

Leczenie:

• długotrwała antybiotykoterapia, trwająca zazwyczaj 4–6 tygodni, dobierana empirycznie lub na podstawie wyników posiewu,

• leczenie chirurgiczne – łyżeczkowanie jamy ropnia, usunięcie martwiczych fragmentów kości, drenaż, w razie potrzeby wypełnienie ubytku przeszczepem kostnym lub materiałem syntetycznym,

• kontrolne badania obrazowe – pozwalają ocenić skuteczność terapii i ewentualny nawrót choroby.

Rokowania:

• rokowanie jest na ogół bardzo dobre przy wczesnym rozpoznaniu i właściwym leczeniu,

• choroba rzadko prowadzi do trwałych uszkodzeń kości,

• w przypadku braku leczenia może dojść do przewlekłego zapalenia kości, powstania przetok lub deformacji.

Dodatkowe informacje:

• choroba Brodiego może być mylona z guzami kości, takimi jak kostniak osteoidowy czy torbiel kostna, ze względu na podobny obraz radiologiczny,

• do potwierdzenia rozpoznania czasem konieczne jest badanie histopatologiczne,

• schorzenie zostało po raz pierwszy opisane w XIX wieku przez szkockiego chirurga Benjamina Collinsa Brodiego,

• dzięki nowoczesnym metodom diagnostycznym i skutecznej antybiotykoterapii rokowania są obecnie bardzo dobre, a powikłania występują rzadko.