System podwójnego zakładania rękawic – kiedy i dlaczego się go stosuje?

System podwójnego zakładania rękawic, znany również jako double gloving, to technika szeroko stosowana w medycynie, zwłaszcza podczas procedur o wysokim ryzyku kontaktu z materiałem zakaźnym lub niebezpiecznymi substancjami. Polega na założeniu dwóch par rękawic ochronnych jedna na drugą. Choć może wydawać się to nadmiernym środkiem ostrożności, w rzeczywistości stanowi ważny element ochrony przed zakażeniami i kontaminacją.

Cel stosowania

System ten opracowano w celu maksymalnego ograniczenia ryzyka narażenia personelu medycznego na kontakt z potencjalnie zakaźnym materiałem biologicznym, takim jak krew i płyny ustrojowe pacjenta.

Rekomendacje do stosowania

System podwójnych rękawic zaleca się w szczególności w następujących sytuacjach:

• zabiegi wysokiego ryzyka zakażenia
• praca na oddziałach zakaźnych
• obecność młodego lub niedoświadczonego zespołu operacyjnego
• długotrwałe i rozległe procedury chirurgiczne, na przykład w traumatologii, ortopedii oraz chirurgii klatki piersiowej
• przygotowywanie i podawanie leków cytostatycznych, na przykład w pracowniach cytostatycznych
• zabiegi składające się z wielu etapów, gdzie istnieje możliwość dostosowania zabezpieczenia do danego etapu procedury

Niższy wskaźnik perforacji

Stosowanie dwóch warstw rękawic zmniejsza ryzyko przebicia wewnętrznej rękawicy nawet o około 70 procent w porównaniu do stosowania jednej pary. Przekłada się to na wyższy poziom bezpieczeństwa dla operatora.

Łatwa identyfikacja uszkodzeń

Zastosowanie kolorowej rękawicy wewnętrznej umożliwia szybkie wykrycie uszkodzenia rękawicy zewnętrznej. Nawet niewielkie perforacje są natychmiast widoczne, co pozwala na szybką reakcję.

Korzyści

• Zwiększona ochrona przed patogenami krwiopochodnymi
• Zmniejszenie ryzyka zakażeń i kontaminacji
• Możliwość szybszego wykrycia uszkodzenia rękawicy
• Większy komfort psychiczny i poczucie bezpieczeństwa u personelu

Przykłady zastosowania

Podczas zabiegów chirurgicznych
W operacjach, gdzie istnieje ryzyko kontaktu z krwią lub tkankami, podwójna warstwa rękawic zapewnia dodatkową ochronę. W przypadku uszkodzenia jednej rękawicy druga warstwa nadal chroni przed zakażeniem.

W pracy z materiałem zakaźnym
W laboratoriach, gdzie personel ma kontakt z wirusami, bakteriami lub innymi czynnikami zakaźnymi, stosowanie dwóch rękawic znacznie zmniejsza ryzyko kontaminacji.

W kontakcie z chemikaliami
W środowisku, gdzie używa się substancji toksycznych takich jak środki dezynfekujące czy środki ochrony roślin, podwójne rękawice zwiększają ochronę skóry przed działaniem substancji chemicznych.

W pracy z pacjentami zakaźnymi
Na oddziałach intensywnej terapii, zakaźnych czy w przypadku pacjentów z chorobami przenoszonymi przez krew, takimi jak HIV, HCV czy HBV, stosowanie systemu podwójnych rękawic jest standardem.

Podczas procedur inwazyjnych
Zabiegi takie jak intubacja, nakłucia czy cewnikowanie niosą ze sobą ryzyko rozprysku płynów ustrojowych. Dwie warstwy rękawic pomagają ograniczyć to ryzyko.

Dlaczego warto stosować podwójne rękawice

Dodatkowa ochrona
Druga para rękawic stanowi zapasową barierę ochronną w razie uszkodzenia pierwszej warstwy.

Zmniejszenie ryzyka transmisji patogenów
Dwie warstwy skuteczniej zapobiegają przenoszeniu drobnoustrojów, takich jak wirusy i bakterie.

Zwiększone poczucie bezpieczeństwa
Personel może pracować spokojniej, wiedząc że dysponuje dodatkową ochroną.

Mniejsza ekspozycja na substancje chemiczne
Podwójne rękawice zwiększają skuteczność ochrony skóry przed substancjami toksycznymi.

Wady stosowania

Ograniczona zręczność
Dwie pary rękawic mogą w pewnym stopniu utrudniać precyzyjne ruchy, co może mieć znaczenie w przypadku skomplikowanych zabiegów.

Większe zużycie materiałów
Stosowanie dwóch par rękawic w każdej procedurze generuje wyższe koszty i zwiększa zapotrzebowanie na środki ochrony.

Pocenie się dłoni
Dłuższe zabiegi w podwójnych rękawicach mogą powodować dyskomfort związany z nadmiernym poceniem się rąk.

System podwójnego zakładania rękawic to skuteczna i zalecana metoda zwiększania bezpieczeństwa personelu medycznego oraz laboratoryjnego. Pomimo pewnych ograniczeń, korzyści wynikające z jego stosowania, takie jak redukcja ryzyka zakażenia, łatwiejsze wykrycie uszkodzeń i większa ochrona skóry, sprawiają że jest to praktyka powszechnie wdrażana w środowiskach o podwyższonym ryzyku biologicznym i chemicznym.