Adenosquamous carcinoma

Adenosquamous carcinoma (rak gruczołowo-płaskonabłonkowy) to rzadki, ale agresywny typ raka, który zawiera zarówno komórki gruczołowe (adenokarcynoma), jak i płaskonabłonkowe (squamous carcinoma). Ze względu na mieszany charakter, ten typ nowotworu jest często bardziej złośliwy niż jego „czyste” odpowiedniki.

Adenosquamous carcinoma może rozwijać się w różnych narządach, w tym:

• Płuca
• Trzustka
• Macica
• Przełyk
• Jelito grube
• Szyjka macicy
• W każdym przypadku objawy i rokowanie zależą od lokalizacji i stadium zaawansowania nowotworu.

Cechy charakterystyczne

• Zawiera dwa typy komórek nowotworowych: gruczołowe i płaskonabłonkowe.
• Ma tendencję do szybkiego wzrostu i przerzutów.
• Zazwyczaj diagnozowany jest w bardziej zaawansowanym stadium niż inne typy raka.

Objawy są niespecyficzne i zależą od miejsca występowania, np.:

• Rak płuca: kaszel, duszność, ból w klatce piersiowej
• Rak trzustki: ból brzucha, utrata masy ciała, żółtaczka
• Rak szyjki macicy: krwawienia międzymiesiączkowe, ból podczas stosunku

Diagnostyka

• Badania obrazowe: tomografia komputerowa (TK), rezonans magnetyczny (MRI), PET
• Biopsja: analiza histopatologiczna kluczowa do wykrycia obu typów komórek
• Markery nowotworowe: mogą być pomocne, ale nie są specyficzne

Z powodu agresywnego charakteru, leczenie musi być kompleksowe:

• Chirurgiczne usunięcie guza (jeśli możliwe)
• Chemioterapia – często w połączeniu z radioterapią
• Radioterapia – w zależności od lokalizacji
• Terapie celowane lub immunoterapia – jeśli guz wykazuje odpowiednie cechy molekularne

Rokowanie zależy od:

• Lokalizacji guza
• Stadium zaawansowania
• Odpowiedzi na leczenie
• Niestety, adenosquamous carcinoma ma zazwyczaj gorsze rokowania niż czyste gruczolakoraki czy raki płaskonabłonkowe z uwagi na swoją większą złośliwość i skłonność do przerzutów.

Adenosquamous carcinoma to rzadka, ale bardzo złośliwa forma nowotworu, która łączy cechy dwóch typów raka – gruczołowego i płaskonabłonkowego. Wymaga szybkiego rozpoznania i agresywnego leczenia. Wczesna diagnostyka i interdyscyplinarne podejście zwiększają szanse pacjenta na skuteczną terapię.