Druty Kirchnera - co to takiego?
Tags
złamanie ręka ortopedia noga lekarz kości kirchner drut
Druty Kirschnera to element aparatu Ilizarowa. Stanowi typ okrężnego stabilizatora zewnętrznego mocowanego na kości. Druty mają średnicę od 1,2 do 2 mm. Ich użycie pozwala na skuteczną stabilizację niewielkich odłamów kostnych, przy innych zespoleniach niemożliwą do zastosowania.

Zespolenie drutem

Drut, jako materiał zespalający, został wycofany z zastosowania w złamaniach trzonów kości. Stosuje się go natomiast jeszcze w złamaniach rzepki i sporadycznie wyrostka łokciowego. W odłamaniach i przemieszczeniach drobnych fragmentów kostnych nadal się go stosuje.
Drutu chirurgicznego grubości 0,5-3 mm używa się w postaci pętli otaczających odłamy. Skręcenie drutu zbliża i dociska odłamy. Niemniej przeprowadzenie drutu wokół odłamów, lub nawet przez kość, nie zabezpiecza odpowiednio stabilnego unieruchomienia złamania. W ciągu kilku dni po operacji, pętla rozluźnia się i przesuwa.
Stabilne zespolenie złamań nie przyspiesza okresu uzyskania zrostu kostnego, ale dzięki wczesnemu włączeniu ćwiczeń usprawniających skraca się okres od wypadku do pełnego powrotu ruchowej sprawności chorych.

Aparat Ilizarowa

Właściwości mechaniczne aparatu Ilizarowa dzięki wytrzymałości na siły gnące i rotacyjne przy elastyczności w stosunku do sił osiowych zapewniają najlepsze środowisko biologiczne i biomechaniczne dla gojenia się kości.
Elastyczność osiowa jest aż o 75% większa niż w przypadku innych stabilizatorów. Wydolność mechaniczna prawidłowo założonych aparatów pozwala natomiast na pełne obciążenie leczonych, złamanych kończyn stymulując ich wzrost.

Charakterystyka drutów Kirschnera

Użycie średnicy drutów Kirschnera zależy od:
- wieku i masy pacjenta;
- leczonego segmentu kończyny;
- jakości tkanki kostnej.
Druty powinny mieć zakończenie lancetowate, co znacznie ułatwia ich wprowadzanie w warstwę korową kości. Istotne mechanicznie jest odpowiednie napięcie drutów. Powinno ono wynosić 100-130 kg. Osiąga się je naciągając drut specjalnym kluczem dynamometrycznym lub ręcznie, nawijając go na śrubę mocującą przy jednoczesnym dokręcaniu nakrętki.

O sile umocowania pierścienia na kości decydują:
- liczba założonych drutów;
- wielkość kąta skrzyżowania pomiędzy drutami.
Minimalna liczba drutów aby założyć pierścień wynosi dwa, umieszcza się je po jego przeciwnych stronach. Tym większa stabilność mocowania im większy kąt ich skrzyżowania. Optymalne jest uzyskanie 90 stopni skrzyżowania. Nieliczne miejsca w obrębie kończyn pozwalają to osiągnąć.

Zastosowanie

Druty Kirschnera stosowane są przy leczeniu zakażonych stawów rzekomych, stawów rzekomych i ubytków kości, obrażeń wielomiejscowych a także złamań:
- otwartych kości długich;
- otwartych ze zmiażdżeniowym ubytkiem kości;
- wieloodłamowych, wielopoziomowych;
- plateau piszczeli i typu pilon;
- z niestabilnością sąsiednich stawów.

Druty o średnicy 1,2 - 1,4 mm znajdują zastosowanie u dzieci oraz do leczenia złamań kości przedramienia u dorosłych. Do zespalania złamań kości ramiennej, piszczelowej czy kości udowej u dorosłych używa się głównie tych o średnicy 1,6 mm. Jeśli jakość tkanki kostnej jest słaba lub występuje znaczna nadwaga pacjenta należy stosować druty o średnicy 1,8 - 2 mm.

Technika wprowadzania drutów

Kiedy wprowadza się druty Kirschnera wiertarką, unieruchamia się ją dopiero po wprowadzeniu drutu przez skórę, tkankę podskórną oraz po oparciu jego ostrza na kości. Kolejno druty przeprowadza się przez obydwie korówki oraz jamę szpikową.
Podczas ich przeprowadzania w bezpośrednim sąsiedztwie stawu, należy rozciągnąć mięśnie przed ich przebiciem. Dla przykładu, aby przeprowadzić drut od przodu przez dalszą przynasadę kości udowej, należy uprzednio zgiąć kolano aby rozciągnąć prostowniki. Następnie wbija się drut, przewierca kość. Przed wyprowadzeniem drutu z kości po stronie przeciwnej, tutaj po tylnej stronie uda, kolano należy wyprostować. Wszystkie te czynności mają na celu uniknięcie problemów z późniejszym rozćwiczeniem stawów.