Inhalator a nebulizator.
Tags
nebulizator inhalator inhalacja drogi oddechowe choroba ambulatorium
Nebulizator jest najważniejszą częścią inhalatora. To w niej roztwór ze substancją leczniczą zostaje rozpraszony do mniejszych cząstek, a następnie w postaci aerozolu wdychany do płuc. Istnieje kilka rodzajów inhalatorów: pneumatyczno-tłokowe, mambranowo-siateczkowe, ultradźwiękowe i klasyczne. Co warto wziąć pod uwagę przy wyborze najlepszego inhalatora? Jak prawidłowo przeprowadzać nebulizację?

Inhalator a nebulizator

Inhalacja to proces podawania czasteczek związków do układu oddechowego poprzez wdychanie powietrza zawierającego je w postaci aerozolu. Urządzeniem, wytwarzające aerozol z zawiasiny stałej lub płynnych cząstek w w fazie gazowej, dzięki któremu możemy przeprowadzić dane leczenie wziewne jest inhalator.

Dlaczego wykonujemy inhalacje?
Inhalacja przeprowadzana jest w przypadku leczenia chorób układu oddechowego, takich jak:
- przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa,
- przewlekłe zapalenie błony śluzowej gardła,
- przewlekłe zapalenie błony śluzowej krtani,
- zapalenie zatok przynosowych,
- zapalenie oskrzeli,
- zapalenie płuc,
- astma oskrzelowa,
- przewlekła obturacyjna choroba płuc,
- mukowiscydoza,
- grzybica płuc.

Inhalacje wykonuje się również w celu zwiększenia komfortu oddychania poprzez nawilżenie wdychanego powietrza, w szczególności w przypadkach przesuszenia błony śluzowej górnych dróg oddechowych.

Plusy inhalacji:
- zmniejsza działania ubocznego leków,
- pozwala szybko uzyskać działania leku w drogach oddechowych,
- umożliwia zmniejszenie efektywnej dawki leku w porównaniu z innymi drogami podania.

Nebulizator to część inhalatora. Roztwór ze substancją leczniczą jest tu rozpraszany przez sprężone powietrze albo tlen lub poprzez ultradźwięki. Tak generowany aerozol wdychany jest przez pacjenta ustnikiem lub maską twarzową. Nebulizacja jest wykorzystywana bardzo często w praktyce szpitalnej i ambulatoryjnej. Metodą tą mogą być także podawane leki o działaniu pozapłucnym jak również preparaty podawane celem diagnostyki chorób układu oddechowego.

Inhalatory - rodzaje

Nebulizacja umożliwia podanie leków w sposób bezpośredni do płuc. Zazwyczaj są to sterydy, preparaty wykrztuśne - mukolityczne lub rozszerzające oskrzela.
Inhalator pneumatyczny lub pneumatyczno–tłokowy
Nebulizatory pneumatyczne aby wytworzyć aerozol wykorzystują sprężone powietrze. W urządzeniach tego typu może być także wykorzystany tlen. W skład inhalatora pneumatycznego wchodzi sprężarka pneumatyczna, połączona ona jest z nebulizatorem przewodem. Nebulizator to pojemnik na lek oraz miejsce, gdzie powstaje aerozol. Dzięki temu możliwe jest podanie dokładnej ilości leku lub kilku leków jednocześnie. Ważną zaletą tego typu nebulizatora jest brak konieczności synchronizacji wdechowo-wydechowej podczas pracy urządzania.

Wyróżniamy nebulizatory pneumatyczne:
- nebulizatory pneumatyczne do pracy ciągłej,
- nebulizatory pneumatyczne pulsacyjne,
- nebulizatory pneumatyczne aktywowane wdechem,
- nebulizatory pneumatyczne dozymetryczne.

Takim nebulizatorem możemy podawać glikokortykosteroidy, leki rozszerzające oskrzela a także niektóre antybiotyki.
Nebulizator membranowo–siateczkowy (MESH)
Jest to urządzenie, które wytwarza aerozol poprzez swoiste wyciskanie roztworu leku przez otwory siatki na skutek drgań o niskiej częstotliwości. Zaletą takich inhalatorów siateczkowych jest ograniczenie zużycia leku a także wygenerowanie większej efektywności. Może to przekładać się na skrócenie okresu leczenia.

Inhalator ultradźwiękowy

Nebulizator ultradźwiękowy w swojej pracy wykorzystuje energię ultradźwięków, a dokładnie falę akustyczną generowaną przez głowicę ultradźwiękową (częstotliwość 1–2 MHz). Nie zaleca się w nich podawania glikokortykosteroidów oraz antybiotyków ze względu na możliwość uszkodzenia cząstek leku poprzez ultradźwięki. Nie wskazane jest także wykorzystywanie tego typu urządzenia do aplikowania leku dzieciom poniżej 1. roku życia. Nebulizator ultradźwiękowy daje możliwość modyfikacji dawki leku a także nie wymaga koordynacji wdechowo-wydechowej przez pacjenta.

Inhalator ciśnieniowy i inhalator suchego proszku, tzw. inhalatory klasyczne
Zaliczamy do tej grupy:
Inhalatory ciśnieniowe z dozownikiem, MDI – metered dose inhaler – zawierają skompresowaną substancję leczniczą. Urządzenie pozwala uwolnić dokładną ilość leku dzięki naciśnięciu przystawki ciśnieniowej. Lek uwalniany jest tak jak w pozostałych urządzeniach w postaci aerozolu.
Bardzo istotną kwestią wpływającą na skuteczność leczenia jest skoordynowanie wdechu z uwolnioną dawką leku. Osoby starsze oraz dzieci mogą mieć problem ze wspomnianą koordynacją wdechu, można więc wtedy zastosować przystawkę objętościową.
Inhalatory suchego proszku (DPI – dry powder inhaler), istotną kwestią jest tutaj siła wdechu pacjenta, dzięki której lek jest uwalniany z dozownika. Wcześniej musi dojść do przekłucia i rozgniecenia postaci leku, zazwyczaj kapsułki ze substancją.