Cyklotymia

Cyklotymia (ang. cyclothymia, cyclothymic disorder) to przewlekłe zaburzenie nastroju należące do spektrum choroby afektywnej dwubiegunowej (ChAD).

Charakteryzuje się naprzemiennym występowaniem okresów łagodnie podwyższonego nastroju (hipomanii) i łagodnych obniżeń nastroju (objawów depresyjnych). Wahania te są mniej nasilone niż w chorobie dwubiegunowej, ale trwają przez lata i wpływają na codzienne funkcjonowanie.


Przyczyny cyklotymii nie są do końca poznane. Uważa się, że istotną rolę odgrywają:

  • czynniki genetyczne – rodzinne występowanie zaburzeń afektywnych,
  • biochemiczne – zaburzenia w układzie neuroprzekaźników (dopamina, serotonina, noradrenalina),
  • czynniki psychologiczne i środowiskowe – przewlekły stres, traumatyczne doświadczenia, niestabilne relacje.

 

Objawy cyklotymii
Cyklotymia objawia się przewlekłymi wahaniami nastroju, które trwają co najmniej 2 lata u dorosłych (u dzieci i młodzieży – minimum 1 rok).

Epizody hipomanii:

  • nadmierna energia i aktywność
  • obniżona potrzeba snu
  • gadatliwość, przyspieszony tok myślenia
  • impulsywne decyzje, zwiększona pewność siebie
  • trudności w utrzymaniu uwagi

Epizody depresyjne (łagodne):

  • obniżony nastrój, przygnębienie
  • brak energii, szybka męczliwość
  • problemy z koncentracją
  • spadek motywacji, trudności w podejmowaniu działań
  • poczucie bezwartościowości, pesymizm

Choć objawy nie osiągają pełnych kryteriów epizodów manii lub dużej depresji, ciągłe wahania powodują trudności w pracy, w relacjach i w życiu codziennym.

 


Rozpoznanie stawia psychiatra na podstawie:

  • wywiadu klinicznego i obserwacji objawów
  • kryteriów diagnostycznych (DSM-5, ICD-10/11)
  • różnicowania z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym, depresją nawracającą i zaburzeniami osobowości


Cyklotymia wymaga długoterminowego leczenia i wsparcia. Stosuje się:

  • farmakoterapię – stabilizatory nastroju (np. lit, lamotrygina), czasami leki przeciwdepresyjne lub przeciwpsychotyczne
  • psychoterapię – zwłaszcza terapię poznawczo-behawioralną (CBT), psychoedukację, terapię interpersonalną
  • modyfikację stylu życia – regularny rytm dnia, unikanie alkoholu i używek, techniki redukcji stresu

 

Rokowanie
Cyklotymia jest zaburzeniem przewlekłym, często trwającym wiele lat. Nieleczona może prowadzić do rozwoju pełnoobjawowej choroby afektywnej dwubiegunowej.

Dzięki odpowiedniej terapii farmakologicznej, psychoterapii i wsparciu społecznemu wiele osób z cyklotymią może prowadzić satysfakcjonujące, stabilne życie.