Zespolenie złamanych kości u zwierząt.

Złamania kości u zwierząt, podobnie jak u ludzi, są poważnym urazem wymagającym szybkiej interwencji. Niezależnie od tego, czy doszło do wypadku komunikacyjnego, upadku z wysokości, czy ugryzienia – konieczne jest odpowiednie zespolenie kości, by umożliwić prawidłowe gojenie oraz przywrócić sprawność kończyny.

Współczesna chirurgia weterynaryjna oferuje zaawansowane metody leczenia złamań, porównywalne z tymi stosowanymi w medycynie ludzkiej.

Co to jest zespolenie kości?

Zespolenie to zabieg chirurgiczny polegający na połączeniu odłamków złamanej kości w prawidłowym ustawieniu (tzw. repozycja), a następnie ich ustabilizowaniu przy użyciu specjalistycznych materiałów: płytek, śrub, drutów, gwoździ, szyn czy prętów.

Celem zespolenia jest:

zachowanie prawidłowej osi i długości kończyny,

zapewnienie stabilności w miejscu złamania,

umożliwienie naturalnego procesu zrastania się kości,

zminimalizowanie bólu i skrócenie okresu rekonwalescencji.

Rodzaje złamań u zwierząt

Złamania klasyfikuje się m.in. według:

charakteru urazu: otwarte (z przerwaniem skóry) i zamknięte,

liczby odłamków: proste, wieloodłamowe, spiralne, skośne,

miejsca: np. złamanie kości udowej, piszczelowej, ramiennej, miednicy,

stabilności: stabilne i niestabilne.

Wybór metody zespolenia zależy od powyższych czynników, a także wieku, masy i stanu ogólnego zwierzęcia.

Metody zespolenia kości u zwierząt
1. Płytki i śruby (osteosynteza płytkowa)

Najczęściej stosowana metoda w przypadku złamań długich kości.

Płytka zostaje przymocowana do kości przy pomocy śrub.

Zapewnia bardzo dobrą stabilizację.

Stosowana głównie u psów i kotów o średniej i dużej masie ciała.

2. Pręty śródszpikowe (gwoździe)

Wprowadzane są do kanału szpikowego kości.

Dają dobrą stabilizację w złamaniach prostych.

Czasami łączone z drutami cerklowanymi.

3. Zespolenie zewnętrzne (aparat Ilizarowa, klamry, pręty zewnętrzne)

Umożliwia leczenie skomplikowanych złamań, często otwartych.

Stosowane przy dużych uszkodzeniach tkanek miękkich.

Można łatwo kontrolować proces gojenia i w razie potrzeby modyfikować ustawienie kości.

4. Druty Kirschnera

Cienkie druty używane głównie u mniejszych zwierząt lub młodych pacjentów.

Stosowane w złamaniach m.in. kości miednicy, łopatki czy żuchwy.

Znieczulenie i opieka pooperacyjna

Zabieg zespolenia wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym. Przed operacją przeprowadza się badania krwi, zdjęcia RTG i – w razie potrzeby – inne badania obrazowe (np. tomografię komputerową).

Po zabiegu zwierzę wymaga:

ograniczenia aktywności fizycznej (np. klatkowanie przez kilka tygodni),

podawania leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych,

kontroli ran i opatrunków,

regularnych kontroli RTG w celu oceny procesu gojenia.

W niektórych przypadkach potrzebna jest fizjoterapia, by przywrócić pełną sprawność kończyny.

Czy zespolenie zawsze się udaje?

Większość przypadków kończy się pełnym wyzdrowieniem i powrotem do normalnej aktywności. Kluczowe są:

odpowiedni wybór metody zespolenia,

doświadczenie chirurga,

ścisłe przestrzeganie zaleceń pooperacyjnych przez opiekuna.

Ryzyko powikłań (infekcja, przemieszczenie odłamków, nieprawidłowe zrosty) istnieje, ale jest niskie przy prawidłowo przeprowadzonym zabiegu i opiece.

Zespolenie złamanych kości u zwierząt to zaawansowana, ale rutynowo stosowana procedura w chirurgii weterynaryjnej. Dzięki nowoczesnym technikom i materiałom, zwierzęta po urazach ortopedycznych mają ogromne szanse na powrót do zdrowia i normalnego życia. Kluczowe jest jednak szybkie działanie i konsultacja z doświadczonym lekarzem weterynarii w przypadku podejrzenia złamania.