Cytomegalowirusowa infekcja – co warto wiedzieć?

Cytomegalowirusowa infekcja – co warto wiedzieć?

Cytomegalowirus (CMV) to powszechny wirus, który może infekować osoby w każdym wieku. U większości zdrowych ludzi przebiega bezobjawowo lub w łagodnej formie, przypominając infekcję grypopodobną. Problem pojawia się, gdy wirus atakuje osoby z osłabionym układem odpornościowym lub kobiety w ciąży – wtedy może prowadzić do poważnych powikłań zdrowotnych.

Co to jest cytomegalowirus?

CMV należy do grupy wirusów opryszczki (Herpesviridae). Po pierwszym zakażeniu wirus pozostaje w organizmie w stanie utajonym przez całe życie i może się reaktywować, gdy układ odpornościowy ulegnie osłabieniu.

Jak można się zarazić CMV?

Cytomegalowirus przenosi się poprzez:

• Kontakt z płynami ustrojowymi (ślina, mocz, krew, mleko matki).
• Kontakt seksualny.
• Przeszczepy narządów lub transfuzje krwi od zakażonej osoby.
• Zakażenie w czasie ciąży lub porodu (zakażenie wrodzone).

Objawy infekcji CMV

• U zdrowych osób: Objawy są zwykle łagodne lub niewystępujące. Mogą pojawić się osłabienie, gorączka, bóle mięśni i gardła, powiększenie węzłów chłonnych.
• U osób z osłabioną odpornością: Infekcja może prowadzić do ciężkich powikłań, takich jak zapalenie płuc, wątroby, mózgu czy siatkówki oka.
• U noworodków: Zakażenie wrodzone CMV może powodować niską masę urodzeniową, żółtaczkę, opóźnienia w rozwoju, utratę słuchu czy zaburzenia neurologiczne.

Kto jest narażony na poważne konsekwencje?

• Osoby z HIV/AIDS.
• Pacjenci po przeszczepach narządów lub szpiku kostnego.
• Kobiety w ciąży (ze względu na ryzyko zakażenia płodu).
• Noworodki i wcześniaki.

Diagnostyka

W celu potwierdzenia infekcji CMV wykonuje się:

• Badania krwi na obecność przeciwciał CMV (IgM i IgG).
• Testy PCR do wykrycia DNA wirusa w płynach ustrojowych.
• Badania obrazowe i konsultacje specjalistyczne w przypadku powikłań.

Leczenie

• U zdrowych osób: Leczenie zwykle nie jest konieczne – organizm radzi sobie z infekcją samodzielnie.
• U osób z osłabioną odpornością: Stosuje się leki przeciwwirusowe, takie jak gancyklowir, walgancyklowir czy foskarnet, aby zahamować rozwój wirusa.
• W przypadku zakażeń wrodzonych: Terapia przeciwwirusowa może być zalecana w celu zmniejszenia ryzyka powikłań.

Profilaktyka

• Unikanie kontaktu z płynami ustrojowymi osób zakażonych, szczególnie w grupach ryzyka.
• Regularne mycie rąk, zwłaszcza w kontakcie z małymi dziećmi (nosicielstwo CMV jest częste u maluchów).
• Badania przesiewowe u kobiet w ciąży i osób przed przeszczepem.
• Stosowanie profilaktyki przeciwwirusowej u pacjentów po przeszczepach.

Cytomegalowirusowa infekcja to problem, którego większość ludzi nie zauważa, ale w określonych sytuacjach może być poważnym zagrożeniem. Zadbaj o regularne badania i świadomość, aby w razie potrzeby działać szybko i skutecznie!