Dibulimia połączenie bulimii oraz restrykcyjnej diety

Dibulimia to termin, który łączy w sobie cechy dwóch zaburzeń odżywiania: bulimii i diety. Jest to stan, w którym osoba cierpiąca na zaburzenia odżywiania, tak jak w przypadku bulimii, doświadcza napadów objadania się, ale równocześnie stara się kontrolować wagę za pomocą bardzo restrykcyjnej diety, głodzenia się lub innych metod oczyszczania organizmu, takich jak nadmierne ćwiczenia fizyczne.

Czym jest dibulimia?

Dibulimia to zaburzenie odżywiania, które zyskuje na znaczeniu w kontekście współczesnych problemów związanych z obrazem ciała i zdrowiem psychicznym. Osoby dotknięte dibulimią często mają nierealistyczne oczekiwania dotyczące swojego wyglądu i traktują jedzenie jako narzędzie do osiągnięcia idealnej sylwetki. W przeciwieństwie do tradycyjnej bulimii, osoby z dibulimią nie zawsze przejawiają zachowania takie jak wywoływanie wymiotów. Zamiast tego, skupiają się na utrzymaniu wagi poprzez skrajne diety lub inne metody kontroli apetytu.

Przyczyny dibulimii

Przyczyny dibulimii są złożone i często obejmują zarówno czynniki psychiczne, jak i społeczne. Zaburzenia te są często wynikiem niezdrowej presji związanej z wyglądem, zwłaszcza w społeczeństwach, gdzie media promują nierealistyczne kanony piękna. Wpływ na rozwój dibulimi mają również:

1. Społeczna presja: W dzisiejszym społeczeństwie istnieje duża koncentracja na wyglądzie zewnętrznym, co może prowadzić do poczucia nieadekwatności i niskiej samooceny.
2. Problemy psychiczne: Depresja, lęk czy inne zaburzenia emocjonalne mogą zwiększać ryzyko wystąpienia dibulimi. Osoby z tego typu zaburzeniami często poszukują kontroli nad swoim ciałem jako sposobu na radzenie sobie z wewnętrznymi trudnościami.
3. Traumy z przeszłości: Osoby, które doświadczyły traumatycznych wydarzeń w dzieciństwie, mogą wykazywać większą podatność na rozwój zaburzeń odżywiania.
4. Rodzinne wzorce: W rodzinach, w których istnieje nadmierna kontrola nad wyglądem, dieta jest traktowana jako coś bardzo ważnego, a ideał sylwetki jest wyolbrzymiony, dzieci mogą przyjąć podobne podejście do własnego ciała.

Objawy dibulimi

Dibulimia może przejawiać się różnorodnymi objawami. Osoba cierpiąca na dibulimię może:

• Mieć napady objadania się, po których stosuje ekstremalne diety lub inne metody oczyszczania (np. nadmierne ćwiczenia fizyczne).
• Mieć ciągły lęk przed przybraniem na wadze, pomimo zachowania kontroli nad ilością spożywanego jedzenia.
• Czuć się winna po spożyciu jedzenia, co prowadzi do dalszego ograniczania kalorii lub nadmiernego wysiłku fizycznego.
• Zmagać się z niską samooceną i nierealistycznymi oczekiwaniami co do wyglądu ciała.

Leczenie dibulimi

Leczenie dibulimi jest podobne do leczenia bulimii i innych zaburzeń odżywiania, jednak wymaga uwzględnienia specyfiki tego stanu. Skuteczne leczenie obejmuje:

1. Terapia psychologiczna: Celem terapii jest pomoc pacjentowi w radzeniu sobie z emocjami, które prowadzą do niezdrowych nawyków żywieniowych, oraz poprawienie obrazu ciała i samooceny. Często stosowaną metodą jest terapia poznawczo-behawioralna (CBT).
2. Wsparcie dietetyczne: Dietetyk pomaga w opracowaniu zdrowego planu żywieniowego, który umożliwia kontrolowanie wagi w sposób bezpieczny, bez konieczności stosowania skrajnych diet.
3. Leczenie farmakologiczne: W niektórych przypadkach stosuje się leki przeciwdepresyjne lub inne leki, które pomagają w radzeniu sobie z towarzyszącymi zaburzeniami, takimi jak depresja czy lęk.
4. Wsparcie rodzinne i grupowe: Często pomocne okazuje się wsparcie najbliższych oraz udział w grupach wsparcia, które oferują przestrzeń do wymiany doświadczeń i wzajemnej motywacji.

Dibulimia to poważne zaburzenie odżywiania, które wiąże się z dużym stresem emocjonalnym i problemami związanymi z obrazem ciała. Osoby cierpiące na dibulimię przeżywają trudności związane z jedzeniem i wagą, a równocześnie mogą nie zdawać sobie sprawy z powagi swojego stanu. Ważne jest, aby osoby z tym zaburzeniem szukały pomocy u specjalistów, którzy oferują skuteczne metody leczenia, pomagające odzyskać zdrowie fizyczne i psychiczne.