Eozynofilia – przyczyny, objawy i leczenie

Eozynofilia to stan, w którym liczba eozynofilów we krwi przekracza normę – zazwyczaj powyżej 500 komórek na mikrolitr krwi. Eozynofile to rodzaj białych krwinek, które odgrywają istotną rolę w odpowiedzi immunologicznej, zwłaszcza w przypadku infekcji pasożytniczych, reakcji alergicznych oraz niektórych chorób autoimmunologicznych.

Rola eozynofilów
Eozynofile stanowią zwykle 1–4% wszystkich leukocytów. Produkują substancje przeciwzapalne i cytotoksyczne, które pomagają zwalczać pasożyty oraz uczestniczą w regulacji odpowiedzi immunologicznej. Nadmierna ich ilość może jednak prowadzić do uszkodzeń tkanek i nasilenia stanów zapalnych.

Przyczyny eozynofilii
Najczęstszymi przyczynami eozynofilii są reakcje alergiczne (np. astma, katar sienny, atopowe zapalenie skóry), zakażenia pasożytnicze (szczególnie w krajach o niskim standardzie sanitarnym), choroby autoimmunologiczne (np. zapalenie naczyń), choroby nowotworowe (np. białaczki, chłoniaki) oraz niektóre leki (antybiotyki, leki przeciwpadaczkowe). Wyróżnia się też tzw. idiopatyczną eozynofilię, gdzie mimo dokładnej diagnostyki nie udaje się ustalić przyczyny.

Objawy
Eozynofilia może przebiegać bezobjawowo, zwłaszcza jeśli jest łagodna i przejściowa. W przypadkach cięższych mogą występować objawy zależne od narządu zajętego przez eozynofile – np. kaszel, duszność, bóle brzucha, wysypki skórne, bóle stawów czy objawy ogólnoustrojowe jak gorączka i osłabienie.

Diagnostyka
Rozpoznanie eozynofilii opiera się na morfologii krwi z rozmazem. W dalszej kolejności wykonuje się badania w kierunku pasożytów, testy alergiczne, badania autoimmunologiczne oraz obrazowe, jeśli zachodzi taka potrzeba. Kluczowe jest ustalenie przyczyny nadmiaru eozynofilów.

Leczenie
Terapia eozynofilii zależy od choroby podstawowej. W przypadku infekcji pasożytniczych stosuje się odpowiednie leki przeciwpasożytnicze. Przy chorobach alergicznych skuteczne mogą być leki przeciwhistaminowe, kortykosteroidy lub immunoterapia. W chorobach autoimmunologicznych często stosuje się leki immunosupresyjne. Idiopatyczna hipereozynofilia może wymagać leczenia glikokortykosteroidami lub lekami biologicznymi.

Eozynofilia jest istotnym sygnałem diagnostycznym, który może wskazywać na szerokie spektrum chorób – od łagodnych alergii po groźne nowotwory krwi. Kluczowe znaczenie ma odpowiednia diagnostyka i leczenie przyczyny, aby zapobiec ewentualnym powikłaniom związanym z uszkodzeniem tkanek przez nadmiar eozynofilów.