Bradykinezja

Bradykinezja to zaburzenie ruchowe polegające na spowolnieniu i zmniejszeniu precyzji ruchów. Jest jednym z głównych objawów choroby Parkinsona, ale może występować także w innych schorzeniach neurologicznych.

 

Objawy bradykinezji

  • Spowolnienie ruchów, które utrudnia codzienne czynności, takie jak ubieranie się, pisanie czy jedzenie.
  • Problemy z inicjowaniem ruchu, np. trudności w rozpoczęciu chodzenia.
  • Zmniejszona ekspresja twarzy, tzw. „maskowata twarz”, czyli brak mimiki i gestykulacji.
  • Spowolnienie mowy, która staje się cicha i monotonna.
  • Trudności w chodzeniu, w tym skrócenie kroków, sztywność ruchów i nagłe zatrzymania.
  • Sztywność mięśniowa, ograniczająca zakres i płynność ruchów.

 

Przyczyny bradykinezji

  • Choroba Parkinsona – główna przyczyna, wynikająca z niedoboru dopaminy w mózgu.
  • Zespoły parkinsonowskie, takie jak postępujące porażenie nadjądrowe czy zwyrodnienie korowo-podstawne.
  • Udar mózgu, który uszkadza obszary odpowiedzialne za kontrolę ruchu.
  • Działanie niektórych leków, zwłaszcza neuroleptyków, które mogą powodować tzw. parkinsonizm polekowy.
  • Choroby neurodegeneracyjne, np. otępienie z ciałami Lewy’ego czy zaawansowana choroba Alzheimera.
  • Urazy mózgu, które mogą prowadzić do zaburzeń ruchowych.

 

Diagnostyka bradykinezji

  • Wywiad lekarski i badanie neurologiczne w celu oceny płynności i zakresu ruchów.
  • Testy motoryczne, takie jak szybkie stukanie palcami czy otwieranie i zamykanie dłoni.
  • Badania obrazowe, np. rezonans magnetyczny lub tomografia komputerowa, aby wykluczyć inne przyczyny.
  • Badania czynności układu dopaminergicznego (SPECT, PET), stosowane w diagnostyce choroby Parkinsona.

 

Leczenie bradykinezji

  • Leki dopaminergiczne, takie jak lewodopa, które zwiększają poziom dopaminy w mózgu.
  • Agoniści dopaminy i inhibitory MAO-B, wspomagające leczenie choroby Parkinsona.
  • Fizjoterapia i ćwiczenia ruchowe poprawiające koordynację i równowagę.
  • Rehabilitacja neurologiczna, pomagająca utrzymać sprawność ruchową.
  • Terapia logopedyczna, jeśli występują problemy ze spowolnioną mową.
  • Głęboka stymulacja mózgu (DBS) w zaawansowanych przypadkach, gdy leki przestają działać.

 

Życie z bradykinezją

  • Regularna aktywność fizyczna pomaga utrzymać sprawność i spowolnić postęp choroby.
  • Unikanie stresu, który może nasilać objawy.
  • Dostosowanie otoczenia w celu zwiększenia bezpieczeństwa i zapobiegania upadkom.
  • Wsparcie bliskich i terapia zajęciowa pomagają w utrzymaniu samodzielności.